Eigenlijk zou de recensie over Sleepwalkers van Brian Fallon prima in een zin kunnen worden opgeschreven. Komt-ie: Sleepwalkers is een prima album, maar wel een waarop Brian Fallon precies hetzelfde doet als de voorbije tien jaar. Zo. Klaar.
Nee, even zonder gekheid. We kunnen inmiddels wel stellen dat Fallon zowel solo als met zijn The Gaslight Anthem vrijwel altijd identiek klinkt. Dat heeft niet alleen met zijn kenmerkende stemgeluid te maken, maar ook met de arrangementen die op Sleepwalkers staan. Die lijken soms wel heel veel – te veel – op oude nummers. Opener If Your Prayers Don’t Go To Heaven heeft nog wel iets unieks in zich, maar Forget Me Not klinkt bijvoorbeeld precies als oude bekende The ’59 Sound.
Dat geldt voor de meeste nummers op Sleepwalkers. Alleen op Etta James maakt de zanger nog een uitstapje, via een ballad. Verder is het aan de nummers amper te horen dat hij nu al twee platen solo maakt en niet meer aan een band verbonden is. Voor de opnames zijn immers nog een paar bandleden ingevlogen onder de naam The Howling Weather. Met hen trekt Fallon dit voorjaar langs concertzalen, ook in Nederland. The Howling Weather vervult zijn rol eigenlijk op dezelfde manier als Fallons maatjes bij The Gaslight Anthem.
Denk daardoor vooral niet dat Sleepwalkers een saai of slecht album is. Want haast elke track is op zichzelf prima om aan te horen en vervelen doet het ook niet echt. Wie al enigszins bekend is met het werk van de zanger, zal alleen nergens meer verrast worden. Zoals altijd komt het onderwerp redemption bovendrijven en nummers als Little Nightmares, Neptune en My Name Is The Night (Color Me Black) klinken zoals veel van zijn andere.
Toch nog even wat uitlichten. Op afsluiter See You On The Other Side zorgt Fallon voor een akoestisch werkje, dat er wat dat betreft zeker uitspringt. Echter is het van zichzelf een relatief saai nummer, waardoor er een mogelijkheid om Sleepwakers een dikke plus te geven onbenut blijft.
Misschien is dat ook wel het probleem van Fallon: het niet benutten van gegeven mogelijkheden. Want op zijn soloplaten laat hij voorlopig na om het publiek een andere kant van zichzelf te laten zien. Daarom is het eigenlijk wel lekker dat er dit jaar een reünie van The Gaslight Anthem gepland staat.
