Op Valentijnsdag je album uitbrengen onder de titel Desire, I Want To Turn Into You schept nogal wat verwachtingen wat betreft de teksten van je songmateriaal. In een wereld waarin desire (oftewel verlangen) zo centraal staat en we alleen maar meer en meer willen, kan Caroline Polachek wellicht wat van ons verlangen naar goede popmuziek inwilligen.
Geheel in lijn met dit verlangen waren de verwachtingen hooggespannen en wilde menig popliefhebber alleen maar meer en meer van het nieuwe album horen. Voor de release werden al vijf singles als broodkruimeltjes losgelaten op het hongerige publiek. De eerste track Bunny Is A Rider verscheen al in 2021 en werd door Pitchfork zelfs uitgeroepen tot song van dat jaar. Misschien wel terecht, omdat de zomerse vibe en de dansbare beats perfect worden gemixt met de wat alternatieve avantpop van de zangeres.
Dat Polachek zo graag wenst het ultiem haalbare te bereiken, valt op doordat de productie ontzettend glad en gelikt klinkt. Alle vlekjes zijn weggepoetst en alle krasjes weggepolijst. Waar dit bij menig artiest kan uitmonden in een kille plaat, weet Polachek dit echter aan te grijpen om een mooi popproduct in de markt te zetten. We worden op Desire verwelkomd door het opzwepende Welcome To My Island. Wellicht is de titel van dit lied een knipoog naar de albumhoes waarop de zangeres vanuit het drukke, dagelijkse leven naar een zandstrand kruipt. De vocalen van de artiest worden er vaak uitgepikt als haar bekendste kenmerk. Diegenen die onbekend zijn met haar bereik en stem, krijgen een behoorlijke dosis van haar krachtige geluid mee in de eerste tien tellen van de opener. Datzelfde gebeurt ook op het mysterieuze Crude Drawing Of An Angel, waar broeierige klanken worden afgewisseld met ijzingwekkende zang en hoge tonen die nauwelijks uit een keel lijken te komen. De tekst vult dit geluid mysterieus aan: ‘Angel, I’d hold you down / Forsake me / Here on the ground / All or nothing’.
Met een stem die zo de hoogte in kan schieten en de enigszins alternatieve, maar goed geproduceerde sound wordt Polachek vaak de hedendaagse Kate Bush genoemd. Ondanks dat dit een groot compliment is, leidt dit ook tot irritatie bij de zangeres, die op Twitter aangaf vooral de hedendaagse Caroline Polachek te zijn. Toch steekt ze haar inspiraties niet onder stoelen of banken. Door een spannende drumsound te combineren met synths die van links naar rechts pannen in de koptelefoon, lijkt de artiest op Blood And Butter toch te willen spelen met het idee van een “Kate Bush van de eenentwintigste eeuw”. Die dikke knipoog naar haar muziek wordt alleen maar duidelijker door de doedelzak die bijna geheel uit het nummer The Sensual World van Bush lijkt te komen. Maar zeg nou zelf, verlangen en sensualiteit liggen immers niet ver uit elkaar.
Het thema van het album is inmiddels duidelijk en die lijn wordt doorgetrokken op de rest van de nummers. Dit betekent allerminst dat de muziek eentonig wordt. Op Sunset komt bijvoorbeeld het thema liefde in een samenleving die verder steeds killer lijkt voorbij. De flamencoklanken op deze track komen echter als een verrassing. Niettemin klinken ook de bijbehorende gitaartonen hier gelikt alsof ze uit een synthesizer komen. Door te spelen met thema’s gelinkt aan de titel van de plaat legt Polachek een interessante basis neer waarop verschillende stijlen elkaar mogen afwisselen.
Desire, I Want To Turn Into You is het definitieve statement van een artiest die met volle vertrouwen haar creativiteit durft te tonen. En dat leidt tot een hele mooie plaat die de luisteraar zoet kan houden totdat onze wens naar nieuwe muziek van Polachek niet meer voldoende gestild kan worden.
