Wie de discografie van CFCF beluistert van 2009 tot vandaag ziet de groei van een artiest die steeds meer uit zijn schulp durft te kruipen. Een gebrek aan talent en liefde voor elektronische muziek is er nooit geweest, maar de Canadees heeft zich tot dusver nog nooit zo zelfverzekerd weten te uiten als op zijn laatste album. Memoryland is een van begin tot eind nauwkeurig uitgewerkte lofzang voor CFCF’s favoriete muzikale tijdperk: de 90’s.
Met ruim 75 minuten aan muziek is Memoryland geen kort album te noemen, maar evengoed een hele uitdaging voor iemand die een decennia aan elektronische muziek probeert samen te vatten. CFCF start deze reis door de tijd met Welcome.wav. Stemmen die uit een antwoordapparaat lijken te komen heten ons welkom, terwijl de drone-muziek uitmondt in het hierop volgende Life is Perfecto. Hiermee gaat Memoryland pas écht van start. De metalen klanken van een drumkit bouwen steeds verder op tot een pakkende beat wordt gevormd. Tegen het einde wordt Life is Perfecto steeds mysterieuzer, en tussen de drumkit door sluiten dromerige synthgeluiden het nummer meeslepend af. Na dit meerdere keren geluisterd te hebben, zal je nog steeds nieuwe dingen ontdekken in de gelaagde productie die CFCF erg kundig in elkaar weet te puzzelen. Het belooft veel goeds voor de rest van Memoryland.
Over heel Memoryland verstopt CFCF eastereggs, die verwijzen naar artiesten die overduidelijk veel indruk op hem hebben gemaakt. Zo is Life is Perfecto een knipoog naar het label Perfecto van house-veteraan Paul Oakenfold. Daarnaast heeft de opening van End – Curve of Forgetting veel weg van Aphex Twins. CFCF kan zich hier zo af en toe door laten meeslepen. De opzet van dit album bekent namelijk dat een luisteraar die minder bekend is met de jaren 90 (helemaal in vergelijking met CFCF) hier ook minder uit kan halen. Gelukkig is Memoryland niet een album waar alleen jaren-90 superfans van kunnen genieten. Op een nummer als Self Service 1999, geïnspireerd door de robotachtige productie van Daft Punk, is het onmogelijk om stil te zitten. Ook Night/Day/Work/Home plaatst je direct in een 90’s rave, evenals het technonummer Slippery Plastic Euphoric je in een stampvolle techno club doet wanen. CFCF krijgt je vooral in het middenstuk van dit album in de stemming om te bewegen, precies wat je wilt van een EDM-artiest.
Opvallend is dat CFCF zijn eigen stem ook laat klinken op Memoryland, zoals op After the After. Met dit nummer wordt op kleurrijke wijze aangegeven dat het album tegen zijn einde komt. Daarbij worden we ook verrast met een heuse punktrack op Punksong, waarin CFCF zijn innerlijke Blink-182-fan lijkt op te roepen. Aan half werk wordt niet gedaan, want zelfs deze korte tussenstop is pakkend. CFCF zal niet snel van zijn elektronische roots afwijken, maar stiekem smaakt dit nummer naar meer. Samen met Sarah Bonito, bekend van Kero Kero Bonito, sluit CFCF Memoryland af. Heaven klinkt als de emotionele aftitelingsmuziek van een goede film. Met The Ultraviolet Room word je doormiddel van een rustgevende keyboardmelodie van je tijdreis onthaald.
De nummers op Memoryland zijn met zo veel zorg in elkaar gezet dat CFCF je alle mogelijkheid geeft om zijn album opnieuw te luisteren en telkens wat nieuws te ontdekken. Af en toe lijkt CFCF zich iets te veel mee te laten slepen door zijn liefde voor de jaren 90. Hierdoor kunnen mensen met dezelfde liefde voor dit tijdperk meer uit Memoryland halen dan de gemiddelde luisteraar. Desalniettemin is het nieuwste album van CFCF een meeslepende rit waar iedere fan van elektronische muziek van kan genieten.
