In 2013 beleefde hij zijn grote doorbraak met Acid Rap. Chance The Rapper was een ‘unsigned hype’ en werd vergeleken met Kanye West in zijn jonge jaren. Nu drie jaar later is daar eindelijk de opvolger in de vorm van Coloring Book. Nog steeds geen groot label, wéér een gratis mixtape en wéér een van de betere (hiphop)platen van het jaar.
Hij drukte begin dit jaar al een indrukwekkende stempel op het album van Kanye West met de track Ultralight Beam. Daarin rapte hij ‘I met Kanye West I’m never going to fail’ en het is dan ook een logisch vervolg dat Kanye vice versa een gunst bewijst door op de opener All We Got te verschijnen. De gelijkenissen met de Kanye West van zijn eerste drie albums zijn overduidelijk; vrolijke, vaak door gospel beïnvloede tracks, die niets afdoen aan de inhoudelijke kwaliteit. Chance is net als Kanye afkomstig uit Chicago, die invloed kwam dus niet van ver.
Op Coloring Book wordt Chance muzikaal bijgestaan door Donnie Trumpet en The Social Experiment, de band met wie hij vorig jaar het succesvolle album Surf gratis uitbracht. Net als op Surf komen er vele gasten voorbij die laten zien dat Chance, ondanks dat hij niet aangesloten is bij een label, zeker zijn weg weet in de industrie. Met namen als Kanye West, Young Thug, Justin Bieber, Lil Wayne en Future bevindt Chance zich in goed gezelschap. Dat is misschien dan ook wel een manco aan de plaat. Zoveel gastbijdragen van grote namen roept de vraag op of hij het ook alleen kan.
Een antwoord op die vraag is Same Drugs. Een gevoelig, diepgaand nummer waarin hij het liefdesverhaal tussen Peter Pan en Wendy als metafoor gebruikt voor een oude jeugdliefde. Same Drugs gaat over een liefde die uit elkaar gegroeid is. De drugs verwijzen in dit geval niet zozeer naar drugs, maar meer naar interesses en smaak. Een nummer waarin hij zowel in concept als tekstueel laat zien van het hoogste kaliber te zijn.
Same Drugs staat in schril contrast met het daaropvolgende Mixtape met nieuwkomer Lil Yachty en Young Thug. Waar hij op Same Drugs meerdere keren de diepte in gaat, gaat hij op Mixtape mee in de oppervlakkigheden (en flow) van Young Thug en Lil Yachty. Dat maakt het niet per se een slecht nummer, maar inhoudelijk laat het wat te wensen over.
Het is het enige smetje op deze verder vlekkeloze plaat. Coloring Book is veelzijdig zonder dat het een bij elkaar geraapt zooitje wordt. Op No Problem laat hij zijn tanden zien terwijl hij op Juke Jam juist zijn aaibarheid toont. Same Drugs gaat de diepte in, terwijl All Night een catchy dansplaat is. Het is wederom een visitekaartje dat blijft hangen en Chance bewijst met behulp van al die grote namen die voorbijkomen, dat hij tussen al die grote namen thuishoort.
