Vorige maand bracht de Australische Troye Sivan nog een wonderbaarlijke popplaat uit waarin hij pronkt met zijn seksualiteit. Deze maand is het de beurt aan de Franse Héloïse Letissier, oftewel Christine van Christine and The Queens. Op haar nieuwe album Chris zingt ze overtuigend over haar identiteit onder funky elektronische beats.
Het succes van haar debuutalbum Chaleur Humaine zorgde ervoor dat Letissier zich bewust werd van hoe mensen naar haar kijken. Enerzijds kon ze leven als een ster, anderzijds werden mensen bedreigd door haar succes. Een sterke vrouw die alle touwtjes zelf in de handen heeft kan nogal bedreigend overkomen voor mannen. ‘Mensen zijn bang voor een sterke vrouw,’ zei ze nog in het NRC deze week, ‘vooral in Frankrijk.’
Chris is niet perse een zoektocht naar een identiteit. Die heeft ze gevonden. Ze gebruikt machogedrag om haar vrouwelijkheid te onderzoeken. Dit resulteert in een plaat waarin ieder nummer met volle overtuiging wordt gezongen. De muziek is minimalistisch, maar ook stevig en dansbaar. Nummers als Girlfriend en Doesn’t Matter hebben een Michael/Janet Jackson-feel. 5 Dollars is een ode aan sekswerkers binnen de LGBT-gemeenschap. ‘Some of us just had to fight/For even being looked at right/Then you get 5 dollars baby blues, 5 dollars baby’, zingt ze onder een ritme dat eeuwig lijkt op te bouwen.
De ballad What’s-her-face dealt met het gevoel dat je je altijd als het rare kind op het schoolplein voelt. De muziek is benauwend, maar Letissier zingt zo prachtig dat je als luisteraar helemaal wordt meegesleept in het verhaal. Het absolute hoogtepunt is The Walker. Op prachtige wijze neemt de zangeres je mee uit wandelen vanuit het oogpunt van een queer persoon. ‘People politely smile to make sure I won’t come any closer,’ zingt ze. Het doet denken aan het nummer Queen van Perfume Genius. Beide zijn queer en moeten dagelijks dealen met blikken. Waar Queen dreigend is naar de heteronormatieve wereld, is The Walk zelfverzekerd.
Chris is een krachtige popplaat. De sterke overtuiging waarmee Letissier de nummers zingt over haar identiteit. Ze klinkt soms breekbaar, maar andere momenten is ze zo zelfverzekerd dat het haar lukt je om iedere keer mee te nemen in haar verhaal. De muziek is funky, minimalistisch en dansbaar. Chris heeft zowel een Engelstalige disc, als een Franse. De Franse heeft een extra nummer (Le G), maar een Franse versie van Feel So Good staat er niet op. Hoe je de plaat wil beluisteren is aan de luisteraar. Maar of het nu in het Frans of Engels is – met toch een lichte voorkeur voor de Franse versie – Christine and the Queens is een interessante en niet te onderschatten waarde in de popmuziek. Klaar om het huidige systeem kapot te maken. ‘There’s a pride in my singing,’ claimt de zangeres op Comme Si. Chris maakt dat meer dan duidelijk.
