Circa Waves – Never Going Under

Waardering

7

Tijdens de lockdown werd frontman van Circa Waves Kieren Shuddal voor het eerst vader. Vijfde studio-album Never Going Under is een muzikale brief aan zijn kind maar ook aan zichzelf, verpakt in een vrolijk en zonnig indierock-jasje.

Het laatste album Sad Happy werd net voor de uitbraak van Covid uitgebracht, waardoor de plaat niet veel podiumtijd heeft gekregen. In een interview met NME zei frontman Kieren Shuddal dat hij daarom tijdens de lockdown zo’n 200 nummers had geschreven, met het idee hoe het zou zijn om ze weer voor een publiek te kunnen spelen. Deze tracks zijn uiteindelijk teruggeschroefd naar de huidige 11 nummers die op de plaat voorkomen.

Circa Waves zit meteen in zijn element: het creëren van oorwurmen is nog altijd onderdeel van het dna van deze band. Dat hoor je terug op dansnummers als Do You Wanna Talk en Hell On Earth. Beide nummers hebben hoge tempo’s, lustige gitaarlijnen en verslavende refreinen. Do You Wanna Talk zorgt voor een bonzend hart met zijn snelle tempo en krachtige refrein waarin de vraag ’Do You Wanna Talk?’ keer op keer wordt herhaald.

Vaderschap is een belangrijk thema dat steeds weer opduikt gedurende deze plaat. In Carry You Home zingt Shuddal over de ups en downs van het vader zijn, de onzekerheid maar ook de liefde en optimisme. Het nummer is een echte Circa Waves-klassieker, vol energie met snelle drums en vurige gitaarriffs. Daartegenover zingt hij in Northern Town over zijn eigen vader en hoe die als vader was. Persoonlijke teksten waarin hij zijn liefde voor zijn hometown Liverpool beschrijft worden verweven met een energiek en levendig rockmelodie.

Albumafsluiter Living in the Grey is het emotionele hoogtepunt. De zanger reflecteer op zijn leven. Hij worstelt met het vinden van zijn eigen identiteit en zijn keuzes in het leven, maar optimisme heerst binnen de steeds opbouwende synthbeat die eindigt met een knallende climax.

Never Going Under is een van de meer optimistische platen die voortkomt uit de lockdownperiode. Het album heeft een krachtig begin dat de sfeer bepaalt voor de rest, maar daar ligt ook meteen de valkuil. Hoewel de band qua lyrics een experimentele weg op is gegaan, blijft de muziek wel same old same old. Het is en blijft een band die naar het zomerfestivalcircuit toeleeft en daarom wordt de nadruk gelegd op maken van dansende en meezingbare liedjes. Circa Waves wordt steeds meer een poprockband, maar zelfs dat doen ze goed.