Het is 22 jaar geleden dat Craig David zijn doorbraak meemaakte. Dit heugelijke feit viert hij met de release van zijn nieuwste album. Vier jaar na de release van zijn laatste plaat The Time Is Now, is het nu tijd voor zijn achtste studio-album dat de toepasselijke titel 22 heeft meegekregen. Al laat de zanger doorschemeren dat het getal meer voor hem betekent. ‘22 is een erg krachtig nummer in de numerologie en daarnaast brengt het als engelengetal balans en evenwicht in mijn leven.’
22 wordt direct als luxe-editie uitgebracht en bevat bij de release zeventien nummers. Het heeft daardoor een totale lengte van ruim 84 minuten, wat een verademing is ten opzichte van sommige andere artiesten die het na 30 á 40 minuten wel welletjes vinden. De zanger schuwt (helaas) de samenwerkingen op 22 niet en trapt daar zijn album grotendeels mee af.
De eerste track van het album Teardrops klinkt als een mashup van platen waar hij 22 jaar geleden mee doorbrak: Re-Rewind en Fill Me In. Daarna volgen er een aantal samenwerkingen, waarvan sommige (Who You Are, My Heart’s Been Waiting For You, G Love en DNA) in een eerder stadium zijn uitgebracht als opwarmertje voor het album. Al zijn deze releases grotendeels onder de radar gebleven, wellicht omdat bijna alle nummers weinig vernieuwend zijn en klinken als een herhaling van eerder eigen werk, of van het werk van de gastartiest.
Tot David weer zijn eigen ding gaat doen. Vanaf Gold is de zanger juist wel vernieuwend en ook op de meeste tracks die hierna komen komt hij veel sterker voor de dag. Ook de productie op die tracks is zeer goed te noemen, vooral de bass op Get’s Like Dat en Already Know is heerlijk. Hij sluit af met Yes, een prachtig liefdesduet samen met Carmen Reece. Mocht iemand binnenkort gaan trouwen, dan kan hier zonder problemen de dans mee geopend worden. Teksten als deze liefdesverklaring zijn dan zeer op zijn plaats. ‘I never knew until now what the meaning was to love/If you ask me what I want/To forever will I go/I would say yes to love.’ Het is het hoogtepunt van het album waarbij elke noot klopt en de beat er eentje is om kippenvel van te krijgen.
Conclusie: David heeft al die samenwerkingen helemaal niet nodig, alleen is hij veel beter. Erg zonde, want waar het nu een magere voldoende is, had er veel meer ingezeten.
