Na ruim 25 jaar komt de Engelse soulzangeres Dee C Lee met het nieuwe album Just Something. Het is haar eerste plaat op het Acid Jazz-label, telt negen originele tracks en twee covers. Lee maakte in de jaren tachtig furore. Eerst als zangeres bij Wham, een aantal solosingles en daarna vooral als de zangeres van The Style Council, de band van haar ex Paul Weller. In haar nieuwe werk klinkt een aangename echo door van de laidback soul van The Style Council. Niet gek, aangezien de pianist van deze band Mick Talbot een van de muzikanten is. Lee heeft nog meer gastmuzikanten uit de soul- en jazzdance-hoek weten te strikken voor haar project. Zo spelen Gary Crocket, bassist van het James Taylor Quartet, Simon Bartholomew van Brand New Heavies en jazzgitarist Nigel Price een belangrijke rol. De plaat kent hierdoor een aangename mix van nieuw en vertrouwd.
Just Something opent met Back In Time, een stevige soultrack waar de blazers gelijk van zich laten horen. De bas groovet in strak samenspel met de drums, terwijl Lee op volle kracht haar stem laat schitteren. Don’t Forget About Love is een van de twee eerder uitgebrachte singles. Hier klinkt het geluid van The Style Council uitdrukkelijk door. Jazzy soul met relaxte piano, rustige zang en wederom worden de puntjes op de ‘i’ gezet door de blazers. De muzikale verwijzing naar haar eerdere carrière is ook goed te horen op de tweede, meer uptempo single Walk Away. Wellicht is er bewust voor gekozen om haar nieuwe werk te introduceren met een bekende sound. In elk geval is dat goed gelukt en beide tracks geven een goed beeld van de sfeer van haar plaat.
Er zijn nog een aantal wat snellere – midtempo is misschien een betere beschrijving – tracks die allen een onbekommerd vrolijk soulgeluid uitstralen. Anyting en Be There In The Morning sluiten goed aan bij de singels en de openingstrack. Daarmee is overigens niet gezegd dat de overige tracks de stemming laten dalen, integendeel. Het tempo in How To Love, Everyday Summer, For Once In My Life en I Love You mag dan lager liggen, het doet niets af aan de uitbundige vrolijkheid van de blazers. De nummers worden met warmte en veel gevoel door Lee gezongen. Sfeer en een goed gevoel lijken daarmee sleutelwoorden voor deze nieuwe plaat. Het plezier spat van de opnamen af.
Just Something is een fijne combinatie van soul en pop. De stem van Lee is nog altijd even helder en krachtig. De muziek is helder geproduceerd, zodat niet alleen Lee’s stem, maar ook de ritmesectie, piano, gitaar en blazers goed tot hun recht komen. De plaat ademt een feelgoodgevoel uit. Knap is dat de plaat in verschillende settings prima overeind blijft. Je kunt Lee’s album moeiteloos draaien als achtergrondmuziek tijdens een loungeparty, waarbij de muziek absoluut bijdraagt aan een goede sfeer, meer op de voorgrond bij een intensieve beluistering of voor de snellere nummers op de dansvloer. Just Something is daarmee een mooi afgewogen album geworden. Het is te hopen dat Lee de smaak weer te pakken heeft en dat een volgende plaat minder lang op zich laat wachten.
