Na een reeks singles, ep’s en een album waar al eerder uitgebrachte tracks op staan, komt de Ierse singer-songwriter Dermot Kennedy met zijn debuutstudioalbum. Nederland heeft al kennis gemaakt met de Ierse zanger toen hij de hitlijsten bestormde met zijn single Power Over Me. Na de grote hit zijn de verwachtingen hoog voor de plaat met de naam Without Fear.
Het album wordt sterk geopend. Exact zoals we Dermot kennen van Power Over Me is het in het eerste nummer An Evening I Will Not Forget de diepe stem die de track herkenbaar maakt. De opbouw is vergelijkbaar met die van All My Friends. Deze songs zijn opgebouwd uit een rustig begin en een krachtig refrein. Energiek, dat is het eerste waar je aan denkt als je het refrein hoort. Als je motivatie zoekt om hard aan het werk te gaan, dan zijn dit de perfecte liedjes. Ook bij What Have I Done voel je die energie dankzij de vele drums die ten gehore worden gebracht.
Naast de energieke nummers wordt er ook nog variatie aangebracht op de plaat met tracks als Romeen The Corner. Een verademing, want de energieke nummers zijn sterk, maar op den duur wordt het eentonig. Een opvallende track is Rome. Zinnen als ‘Do you remember when/I just wanna be there again’ maken duidelijk dat Kennedy verlangt naar het verleden. De tekst is in een mooi jasje gestopt door een piano als hoofdinstrument te gebruiken en het werkt, want je wordt helemaal meegenomen in het nummer. Ook Under Red Skies is enigszins een rustig liedje. Perfect om te luisteren op een dag waarbij de regen op het raam tikt op het moment dat je thuis op de bank zit met een kop thee voor de open haard.
Gevoel weet Dermot Kennedy ook goed in zijn liedjes te verwerken. Zo ook in Without Fear. Hierin zijn gevoeligere instrumenten verwerkt. Dat maakt het tot een sterk geheel. Een verrassende twist komt als je je ogen dichtdoet wanneer je naar Outgrown luistert. Het lijkt hierin net alsof Ed Sheeran nog even op visite komt, want af en toe, begin je bijna te geloven dat Sheeran het ook echt zingt.
Redemptionis de een-na-laatste track van het album. In het begin melancholisch gevolgd door een krachtig einde. ‘Ik wilde dat dit liedje hoopvol en vrij zou klinken’, laat Dermot op zijn Instagram weten met een teaser van de track. De song is een goede samenvatting van het album met energieke en rustigere momenten. De sound is, op de herkenbare stem van de Ierse zanger na, echter niet erg uniek. Een prima album, maar het is een beetje als machinewerk: het verveelt snel.
