Op een aantal singles na is het bijzonder lang stil geweest rond de house-broers van Disclosure. Al in 2018 maakten de dj’s bekend bezig te zijn met hun derde studioalbum. De fans hebben nog zo’n 2,5 jaar moeten wachten op resultaat Energy, dat vrijdag dan toch eindelijk uitkwam. Na zo lang wachten zijn de verwachtingen hooggespannen, maar het is de vraag of ze ook worden waargemaakt.
Het feest begon in februari, toen Disclosure gedurende vijf dagen iedere dag een nieuwe track uitbracht. De covers van de nummers bleken samen de albumhoes van Energy te vormen, waarmee ook gelijk duidelijk was dat het album er dan eindelijk aan zou komen. De liedjes, die samen de ep Ecstasy vormen, smaken naar meer en zijn tegelijkertijd niet genoeg om de honger naar meer Disclosure te stillen. Tondo steekt bijvoorbeeld met kop en schouders boven de rest uit. Titeltrack Ecstasy, Expressing What Matters en Get Close worden beter naar mate je ze vaker luistert, maar halen het niet bij oude knallers als Help Me Lose My Mind.
Op Energy zijn de ep-nummers verstopt op de door Spotify aangeduide cd 2, samen met eerder uitgebrachte samenwerkingen met Khalid en wat remixes. In plaats van een single of sterke plaat als albumopener, start Energy met het ongeïnspireerde Watch Your Step. Een vlak nummer met veel herhaling en matige zang van Kelis. Het refrein komt wel heel vaak terug in de bijna 4 minuten die het nummer duurt.
Ook op Lavender hoef je geen diepe teksten te verwachten: ‘I change the channel on you / I’m on it / I like the lace on you / She a body.’ Natuurlijk bevat het nummer wel de exotische invloeden waar Disclosure om bekendstaat, maar ook dit (wederom lange) nummer mist iets. Of het de vlakke teksten, de vele herhalingen of de hijgjes in het refrein zijn: het is ‘m niet.
My High en Who Knew pakken wél gelijk het tempo en de energie dat in de vorige nummers mist. My High (met de excentrieke videoclip) past eerder bij een vuile rave dan in huiskamer, maar stilzitten is in beide gevallen geen optie. Who Knew is enerzijds nieuw geluid, maar past tegelijkertijd precies binnen het oeuvre van de broers. Een lekkere drum, een fijne stem en subtiele effecten maken het tot een track die op repeat kan.
Met Douha (Mali Mali) borduren de broers door op de Afrikaans aandoende vibes van Ultimatum. Het is dat Tondo al tot zomertrack is uitgeroepen; Douha (Mali Mali) is een uitstekende tweede. Met de baslijn op de achtergrond zet de Malinese Fatoumata Diawara met haast niet mee te zingen woorden een uitstekende zomertrack neer.
Met instrumentele interlude Fractal is Disclosure klaar voor Ce n’est pas. Een lome track die door de relaxte bas bijna jazzy aandoet. De hese stem van Blick Bassy doet je je ogen sluiten, de dalende en stijgende lijnen waarderen en simpelweg even wegdromen. De track heeft ergens iets weg van Holdin’ On, waar Gregory Porter met zijn diepe stem eenzelfde effect had. Ook het mierzoete (je verwacht Ariana Grande, maar die doet er niet aan mee) Birthday – eerder al te horen in de Cercle dj-set – bevat die loomheid.
Op de titeltrack ENERGY keert een oude bekende terug: Eric Thomas, die ook op hit When A Fire Starts To Burn te horen was. De energie van het nummer is – vanzelfsprekend – hoog. Thomas is te horen met inspirerende quotes en de heren van Disclosure hebben er een pakkende track omheen gebouwd.
Met Energy gaan de broers alle kanten op. Een matige albumopener wordt opgevolgd door energierijke tracks. We maken een kort uitstapje naar exotische landen, om in lome sferen terug te keren via Frankrijk en te eindigen in een spontaan ENERGY-feestje. Dat klinkt als veel, en dat is het ook.
Het bijna anderhalf uur durende album mist focus en – laten we eerlijk zijn – sommige tracks hadden we best kunnen missen. Het is natuurlijk moeilijk kiezen als je ruim vijf jaar de tijd neemt om nummers voor een nieuw album te maken. Er zijn wel degelijk pareltjes te vinden als je je door het begin van de plaat hebt geworsteld, maar na vijf jaar wachten stelt Energy teleur. Misschien lag de lat toch te hoog.
