De Nederlandse rockformatie DOOL van TV persoonlijkheid, maar bovenal muzikant, Raven van Dorst laat met hun derde album The Shape Of Fluidity horen waar het allemaal toe in staat is En dat is veel.
Opener Venus in Flames is een uptempo track waarin meteen de vocale diversiteit van Van Dorst tentoongespreid wordt. Het nummer laat om meerdere reden invloed van Placebo horen, songstructuur is er één van, maar zeker bovenal omdat Van Dorst datzelfde wat nasale geluid van Brian Molko kan produceren (en veel meer dan dat, zo zal blijken). Maar we laten de referenties verder voor wat ze zijn. Venus in Flames zet meteen een hoge standaard neer; The Shape Of Fluidity is los en goed ook. Self-Dissect laat stevig drumwerk horen, maar ook waarom het fijn is om 3 gitaristen in de band te hebben. Je kunt mixen wat je wilt maar voor een dynamisch geluid dat ook live goed te vertolken moet zijn kom je niet met kunstgrepen weg.
Op de titeltrack horen we een andere, bijna zachtere, gevoelige manier van zingen met mooie uithalen als in ‘we dove deeper down now.’ Je voelt aan alles dat het een persoonlijk nummer is over donkere periodes en die weer te boven komen.
Het hele album is een persoonlijk document van zanger/gitarist Van Dorst, over zoektochten naar jezelf, naar gender, naar identiteit, maar dan niet vastgelegd op een intieme plaat, maar – hoe kwetsbaar ook – op een open en behoorlijk uitbundige. Een plaat die klaar lijkt om de wereld te veroveren. En die wereld is van iedereen, afgaande op de transparante vlag op hoes.
Het instrumentale Currents bestaat uit lofi-achtige staccato slaggitaar met daarover een heerlijke waaierende postrockgitaar, een opzet die we in meerdere nummers terug zullen horen. Hoe je het rockgenre van Dool ook noemt, The Shape of Fluidity is in eerste instantie een pure gitaarplaat geworden. Van rustig tokkelen tot vervormd soleren, van ‘old school’ metal naar meer symfonische rock naar postrock; de band hanteert het hele spectrum moeiteloos.
Een gevoelige snaar raakt Van Dorst ook weer in het wonderschone Hermagorgon dat eerder als single verscheen. De band laat enorme potentie horen, onderwijl Raven van Dorst een pijnlijk trauma uit hun vroege jeugd van zich af zingt. De track eindigt dan ook met de woorden ‘I’ll be ready’.
Gelukkig is de plaat daarmee nog niet klaar want zowel op Hymn for a Memory Lost als op afsluiter The Hand of Creation horen we een ingespeelde band, niet in de laatste plaats door het soepele vocale bereik van Van Dorst. Alsof DOOL niet alleen drie gitaristen heeft maar ook drie verschillende zangers. Dool brengt met The Shape Of Fluidity een plaat van internationale allure.
