Zijn liefde voor traditionele Amerikaanse muziek heeft Douwe Bob nooit onder stoelen of banken gestoken. Toch heeft het de zanger jaren gekost om zijn eerste americana-album uit te brengen. Met leermeesters als Bob Dylan en The Eagles heeft Douwe zich in zijn tienerjaren ontwikkeld tot de singer-songwriter zoals wij hem kennen. Born To Win, Born To Lose is de plaat die hij moest maken, en dat is maar goed ook.
Douwe opent met de titeltrack en zingt: ‘And all you get is all you got/ Make a wish or pray to God.’ Het Amerikaanse muzieklandschap komt op deze plaat zeker aan bod. Country, bluegrass, gospel en blues; hij gaat bijna niks uit de weg. ‘Dit is het soort muziek waar ik mee ben opgegroeid. Misschien moest ik eerst langs al die andere dingen om thuis te komen.’
De 28-jarige heeft niet stilgezeten sinds zijn debuutalbum in 2013. Vijf platen (en een deelname aan het Eurovision Songfestival) verder heeft hij een internationale fanbase opgebouwd. De eerder uitgebrachte singles Hold On en Was It Just Me zijn een combinatie van melancholie en de mooie kanten van het leven. Op Was It Just Me hint Douwe Bob naar zijn eigen boot, waar hij tegenwoordig op woont. Dit break-up nummer wordt ondersteund door strijkers die de track een extra dimensie geven. Hold On heeft de singer-songwriter geschreven voor ouders van kinderen die gepest worden. Als trotse Amsterdammer staat ook het bluegrassnummer Amsterdam ertussen, waarin de stad dient als een metafoor voor thuiskomen.
Elk nummer biedt troost en dat is dan ook de rode draad die door het werk heen loopt. Op Ready or Notsmeekt Douwe Bob zijn geliefde om hem niet te laten gaan. De kroon op zijn werk is toch Can’t Seem To Get It Right. We leven met hem mee als hij terugkijkt op zijn relatie met zijn moeder en hoe hij haar teleurgesteld heeft. Hij zingt ook over het verlies van zijn vader, kunstenaar Simon Posthuma, die vorig jaar overleden is. Je hoort de pijn in zijn stem en dat heeft geleid tot een van zijn meest waardevolle tracks tot nu toe. Het gospel op de achtergrond, gecombineerd met hammondorgel en blazers, spelen alle gevoelige snaren.
Douwe Bob is niet bang dat dit album in Nederland niet aan zal slaan. ‘Als je te veel stil gaat staan bij of een genre wel of niet groot en mainstream is, dan is het einde zoek en moet je eigenlijk iets anders gaan doen.’ Aan het einde van de dag is Douwe Bob snel tevreden, hij wil gewoon mensen blij maken met deze plaat. Voor de singer-songwriter voelt dit troostalbum als thuiskomen en dat is aan alles te merken. Welcome home, Douwe.
