Nog geen vier jaar na de winst van het programma de beste singer-songwriter van Nederland, staat hij nu op het Eurovisiesongfestival met zijn lied Slow Down. Douwe Bob Posthuma gaat lekker. In aanloop naar het songfestival brengt hij ook nog even een nieuw album uit: Fool Bar.
De zanger wilde in 2015 al meedoen aan het festival, maar werd destijds tegengehouden door zijn management. Een drijfveer voor Douwe Bob is het doel om een internationale hit te behalen met het nummer Slow Down. De kans dat dat bereikt wordt, is redelijk groot. Alle nummers van de deelnemers van het songfestival kunnen wereldwijd beluisterd worden en de Nederlandse inzending heeft dus een groot bereik. ‘Ik vind het belangrijker dat het songfestival goed gaat, dan dat mijn album goed scoort’, aldus de zanger.
De titel van zijn album komt van Douwe Bob’s eigen bar: de Fool Bar. Locatie: de zolder van zijn huis, waar zijn vader vroeger schilderde. Compleet met bar en biljarttafel.
Fool Bar opent met de inzending voor het Eurovisiesongfestival. Een protestlied tegen de snelheid van het leven, de snelheid waarmee hij zelf leefde. Hij zegt tegen zichzelf dat hij moet afremmen, dan kun je pas echt leven. Tijdens het optreden van het songfestival zal hij tien seconden stilte laten vallen, om de stilte te laten spreken. Je moet wel even wennen aan Slow Down, maar wanneer je het een aantal keer gehoord hebt, leer je het ietwat slepende refrein en de simpele opzet te waarderen.
Het tweede nummer is het rustige How Lucky We Are. Het begint met een aantal instrumenten en gaat over in een basic setting van drum, bas, gitaar en Douwe Bob. Richting het refrein wordt weer uitgepakt. Douwe Bob: ‘Zoiets schrijf ik puur vanuit emotie. Ik geloof niet in landengrenzen of mensen die denken ergens recht op te hebben, simpelweg omdat ze er geboren zijn. Ik maak mensen daar graag van bewust.’ Volgens de zanger moeten mensen vooruit kijken en inzien hoeveel geluk ze hebben. Net als bij het nummer ervoor, heeft dit lied ook een slepend refrein waar Douwe Bob veelal monotoon zijn tekst zingt.
Een nummer dat eruit springt, is Black Jolene. Met een uptempo drum word je het nummer ingesleept en vervolgens zingt Douwe Bob een humoristische tekst over de vrouw. Met Black Jolene wordt teruggegaan naar de basis van het album Born In A Storm: een basisbezetting zonder teveel poespas. De focus ligt volledig op Douwe Bob’s stemgeluid.
In de drie albums die Douwe Bob heeft uitgebracht, is een duidelijke lijn te zien. Het eerste album Born In A Storm is nog duidelijk een singer-songwriter album. Pass It On was een overgangsplaat, met liedjes waarbij de zanger duidelijk een solo-artiest was en echte bandtracks. Fool Bar is een bandalbum. De focus ligt niet meer op Douwe Bob, de focus ligt op de band in zijn geheel. Liedjes zijn meer standaard geworden (standaardopbouw van couplet/refrein/bridge/refrein) en de singer-songwritersroots lijken wat meer achter de zanger te liggen. Zijn eerste album was in dat opzicht veel veelzijdiger.
Maar toch lijkt Douwe Bob succes te hebben: op het songfestival waarderen ze Slow Down, gezongen door “de zanger met de felblauwe ogen”. Misschien zit er met dit album wel een internationaal succes in voor hem. Of het in Nederland een succes gaat worden is nog niet gegarandeerd.
