Dua Lipa – Future Nostalgia

Waardering

7

8

8

8

8

8

Haar eigen hits, maar ook de samenwerkingen met andere artiesten hebben Dua Lipa in de afgelopen jaren tot één van de grootste popsterren ter wereld gemaakt. Haar debuutalbum is intussen alweer drie jaar oud, dus er werd met smart uitgekeken naar de opvolger. Vol trots presenteert de zangeres ons het project waar ze achter de schermen al zo lang mee bezig is geweest: Future Nostalgia.

Werd haar eerste album nog gelanceerd met zeventien nummers op de tracklist, dit keer is Lipa wat bescheidener en geeft ze elf tracks weg. Van die elf lanceerde ze eind vorig jaar (compleet met een vernieuwde blonde look) het eerste voorproefje: de single Don’t Start Now. Een zeer aangename discotrack. Catchy van begin tot eind en een mooie aanvulling op de vele hits die de zangeres al eerder gescoord heeft. De single werd al snel opgevolgd door de futuristischachtige albumtiteltrack, die als promotie-single de wereld werd ingestuurd. Vooral de coupletten waarin Lipa zich rappend langs de elektronische en funky-achtige beats worstelt vallen hierin erg op.

Physical, de tweede single van dit album, is een dansbare poptrack met invloeden van techno en 80’s disco. Het nummer is een eigentijdse verwijzing naar de gelijknamige hitsingle van Olivia Newton-John uit 1981, ook wel bekend vanwege van de iconische videoclip waarin mannen met overgewicht in contrast staan met een stel afgetrainde sixpack-lijven. Hallucinate (ook weer een lekkere disco banger) is er eentje die de komende jaren vast en zeker door de gay community omarmd zal worden. Vooral het donkere nachtclub-sfeertje is zeer aanstekelijk!

Met Cool laat de zangeres weten waarom ze zich één van de grootste artiesten van dit moment mag noemen. Het is een super gelikte popplaat die alles in zich heeft om de volgende hit-klassieker te worden. Daartegenover staan mindere songs als Break My Heart (wat nogal een vlakke productie is) en Good In Bed, waarvan het refrein nogal wat irritaties oproept.

Met Levitating heeft Lipa (bewust of niet) het zusje van haar hitsingle IDGAF uit 2017 op de wereld gezet. Dat is vooral te danken aan de aanwezige koortjes die je in het refrein terug hoort. Qua productie klinkt hij wel wat vlakker en minder bombastisch dan die hitsingle van drie jaar geleden, maar dat is verder niet super storend.

In Pretty Please wordt de zangeres ineens ontzettend groovy. Haar stem neemt sensuele vormen aan en je krijgt als luisteraar daardoor te maken met een ontzettend lekker liedje, dat halverwege uitpakt met haperende vocalen en een opvallende aanwezige koeienbel. Violen spelen de hoofdrol in Love Again. Hoewel het refrein van dit liedje wel simpel is, wordt hij gered door een herkenbare trompet-sample. Die is afkomstig uit het liedje Your Woman, een eendagsvlieg uit 1997 van de groep White Town die het weer gesampeld heeft uit My Woman van Al Bowlly, een zanger die in de jaren 30 muziek maakte.

Het is duidelijk dat Lipa zichzelf met dit nieuwe album wilde vernieuwen en met het aantal discogetinte tracks is dat ook zeker gelukt. Die tracks mag je gerust de hoogtepunten van dit album noemen. Een album waarop je ook zeker wel wat minder interessante tracks tegenkomt, maar wat in the end gewoon een fijn product is waar we de onzekere tijd rondom het coronavirus op een positieve manier mee door zullen komen.