Evanescence – The Bitter Truth

Waardering

8

Evanescence keert na vier jaar terug met vijfde studio-album The Bitter Truth. De afgelopen jaren speelde de band met verschillende genres, van heavy metal tot elektronische muziek, hoewel ze altijd bekend staan om hun gothic-vibes en emotionele lyrics. The Bitter Truth wil houvast geven in een onstuimige tijd. ‘Sta op en vecht’, is de boodschap.

Het album opent met Artifact/The Turn, waarin Amy Lee prachtig maar beangstigend zingt bovenop pruttelend elektronisch geruis. Ze maakt gebruik van haar zachte sopraanstem die voor een onaangenaam gevoel zorgt. Toch is het prachtig. Je voelt al aan dat dit album een hard-hitter wordt. Het nummer schakelt moeiteloos over naar de dreunende gitaren van Broken Pieces Shine. De beklijvende melodieën vertellen een verhaal over dat er kracht in zwakte zit. De track doet sterk denken de oudere hit Bring Me To Life. Evanescence is weer helemaal terug om de wereld te gaan domineren.

The Game Is Over volgt een veel zwaarder verhaal. Het nummer heeft veel pit die een perfect contrast vormt met de tedere stem van Amy Lee. De zware gitaren en drums willen een punt maken: wees jezelf. Zelf zegt ze in een interview: ’Hier zing ik hardop dat ik meer van mijn echte, innerlijke zelf aan de buitenkant ga laten zien. Ik ga haar niet opsluiten omdat ik haar toch niet meer kan tegenhouden.’ Helaas wordt dit sentiment gebroken in Yeah Right. Het lied voelt akelig na de sterke opening van dit album. Yeah Right maakt een scherpe bocht naar links, naar een meer optimistische, vrolijke sound. Het past niet bij een cd met zulke donkere ondertonen.

Toch weet Evanescence dit gevoel terug te brengen met Use My Voice, dat een anthem werd tijdens de presidentsverkiezingen in de VS afgelopen november. Het is een activistisch lied, dat ondersteuning geeft aan bewegingen als Black Lives Matter en de LHBTI-gemeenschap. ’We zijn trots om op te staan en ons aan te sluiten bij de strijd tegen onrecht, leugens en onderdrukking die het land en de wereld teisteren’, vertelt de zangeres. Sta op, vecht. Dat is wat dit nummer zegt. En vooral, ga stemmen. Doe wat je wil, maar doe het niet onder mijn naam. ’Don’t you speak for me’, zingt ze agressief naar de onderdrukkers.

De laatste nummers Part Of Me en Blind Relief zijn energieke afsluiters. Keihard, aanvallend en superzwaar. Evanescence is het meest effectief. wanneer Lee agressief over de waarheid zingt bovenop een wolk van schreeuwende gitaren en sterke drums.

Een woord om deze plaat de omschrijven is: wauw. Wat een plaat vol emotie en boosheid. Je hoort echt dat deze is geproduceerd tijdens een periode van onrust, onrechtmatigheid en angst. Evanescence laat zien dat ze er nog zijn en nog steeds net zo hard kunnen rocken. Hoewel er hier en daar nummers zijn die niet bepaald passen binnen het algehele feel en concept van het album, blijft het sterk en is het niet omver te stoten. Evanescence is back, en hoe.