Extreme komt zestien jaar na de release van Saudades de Rock eindelijk met een nieuw album. De plaat, genaamd Six, bevat twaalf nieuwe songs waarvan er vier vervroegd zijn uitgebracht.
Het zesde album van de band bevat gevoelige liedjes en fenomenale solo’s van gitarist Nuno Bettencourt. Hoewel de teksten van de tracks door Nuno Bettencourt en leadzanger Gary Cherone geschreven zijn, spat de originaliteit er niet vanaf. Veel van de songs staan vol clichés. Met teksten als: ‘You gave it all you got’ en ‘Nobody told you it’s gonna be easy’, geeft de band niet de indruk dat er veel tijd is gaan zitten in het schrijven van de lyrics. Terwijl Gary Cherone gelooft dat sommige teksten de beste zijn die ze ooit hebben geschreven.
Met de al even afgezaagde titel Rise gaat het album van start. Het nummer begint zwak en bevat een refrein dat gelijkstaat aan het kaliber van een middelmatige boyband. Toch weet Extreme de song op te krikken naar een hoger niveau met een langdurige gitaarsolo. Gevolgd door de ritmische drums van Kevin Figueiredo en zuivere backing vocals.
Rise is niet de enige song die valt of staat met de gitaarsolo van Bettencourt, ook Small Town Beautiful en Thicker Than Blood zoeken ondersteuning bij het geluid van de lang harige gitarist.
Verder zijn er een paar songs op het album die niet veel indruk maken. Zo zijn ze met Save Me drie verschillende invalshoeken ingeslagen in één nummer. Ondanks dat blijft de song eentonig en wordt er niet opgebouwd naar een climax. Ook Mask valt niet in de smaak. Als de track begint, lijkt het of I kissed a girl van Katy Perry opstaat en verder in de song lijken er nog meer ritmes en akkoorden gebruikt te worden uit andere bekende liedjes. Tekstueel is het niet sterk en worden de tegenstellingen naar het hoofd gegooid.
Toch weet de band wel een bekend geluid te laten horen, want het elektronische intro van X out en de volmaakte uithalen geven Six toch de perfecte Extreme sound. Namelijk het geluid van een band die zich niet vast blijft houden aan één genre. Zo zei Nuno Bettencourt in 1991 al, ‘We houden niet van categorieën’ en dat wordt zeker bewezen met X out.
#Rebel heeft hetzelfde heerlijke Extreme sausje. Bij het horen van de eerste tonen, word je gelijk weggeblazen en kan je niet stil blijven zitten. Met een rauwe ‘Hey’ neemt Gary Cherone je mee door het refrein. Als de mannen dan gezamenlijk een bridge ingezongen hebben, ontkom je niet aan hun gedrevenheid. Dit in combinatie met een prachtige zwart/wit videoclip, opgenomen in de studio, laat #Rebel zien waar Extreme voor staat: vier mannen met een passie voor muziek. Of zoals de leadzanger zegt: ‘veel passie met een beetje pis en azijn!’
Hoewel de band het album in de media mooi probeert te verkopen, komen ze er niet onderuit dat Six geen 10 haalt voor originaliteit. Wel is het album typisch Extreme, omdat er niet vastgehouden wordt aan één genre. Van heftige rock tot een vrolijk liedje over knappe meisjes; de band weet hier de juiste balans in te vinden.
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
