Na hun immens succesvolle plaat What Went Down duurde het vier jaar totdat Foals met Everything Not Saved Will Be Lost kwam. Toen ze terugkwamen liet de band dat niet ongemerkt voorbij gaan. Er werden trailers de wereld ingestuurd, het nieuwe album zou uit twee delen bestaan en er werd een internationale speurtocht georganiseerd naar de eerste songteksten. Nu is de vraag natuurlijk: is het album al die hype waard?
Wanneer je Everything Not Saved Will Be Lost Pt. 1 aan zet, krijg je een warm welkom van synthesizers, drumcomputers en koorgezang. Niet veel later maken we kennis met het vertrouwde gitaarspel en stemgeluid van frontman Yannis Philippakis. Het klinkt allemaal nog wat zacht en voorzichtig, maar Foals is wel degelijk terug. Wie daar na opener Moonlight nog aan twijfelde, wordt overtuigd op de tweede track en eerste single Exits. Het volume en tempo gaan omhoog, de synthesizers verdwijnen naar de achtergrond en Foals zet weer een krachtige indierock-hit neer.
Na het luisteren van Exits moet je echter niet verwachten dat de synthesizers weg zijn. Nee, voor het oplettende oor zijn er genoeg invloeden vanuit de jaren ’80 te herkennen. Luister maar naar On The Luna of Surf Pt. 1. De jaren ’80-invloed komt echter het meest naar voren op In Degrees, de vierde track van Everything Not Saved Will Be Lost Pt. 1. De zenuwachtige synth-intro, de funky baslijn en de gehaaste drumpartijen: alles schreeuwt 80’s. Gelukkig weet Foals hier wel altijd zijn eigen indierock-draai aan te geven en klinkt de plaat alles behalve cheesy.
Die indierock-draai vertaalt zich meestal in heerlijke gitaarpartijen, ondersteund door een zo niet nog fijnere ritmesectie. Op hun nieuwe album weet Foals weer een muur van geluid op te trekken zoals we dat van ze gewend zijn. De uitstekende productie zorgt er echter voor dat er geen enkel geluidje verloren gaat. Elk instrument en elke nuance is perfect te horen en vormt zo een belangrijke penseelstreek in het schilderij dat Everything Not Saved Will Be Lost Pt. 1 heet.
Voor ruim de helft van het album weet Foals het tempo hoog te houden. Pure indierock-platen zoals White Onions en Syrups zorgen samen met de meer synth-gedreven nummers voor een energieke eerste helft van Everything Not Saved Will Be Lost Pt. 1. Café D’Athens biedt echter een welkom rustmoment. Philippakis en co nemen even gas terug met een dromerige track die gekenmerkt wordt door een opvallende marimba-melodie.
Na Café D’Athens wordt het tempo laag gehouden door de interlude Surf Pt. 1, die storend genoeg niet heel soepel overgaat in de één-na-laatste track van het album: Sunday. Gelukkig maakt dit nummer de imperfecte overgang meer dan goed. Sterker nog, Sunday vormt het absolute hoogtepunt van het album. De eerste helft van het nummer bestaat uit een rustige ballade gedreven door Philippakis’ stem. Na zo’n drie minuten lijkt het nummer tot een eind te komen, om meteen over te gaan in een pure dansplaat á la Underworld. De drumpartij en gitaar drijven het tempo omhoog terwijl de vocalen zich opstapelen tot onverstaanbare proporties.
Tijdens Everything Not Saved Will Be Lost Pt. 1 ben je continu op zoek naar de volumeknop om te kijken of het niet nog iets harder kan. De combinatie van indierock en synthpop zorgt voor tien unieke nummers die samen een coherent geheel vormen. Het is pas het eerste deel van Everything Not Saved Will Be Lost, maar het is nu al duidelijk dat het nieuwe album van Foals de hype meer dan waard is. De lat ligt in ieder geval hoog voor het tweede deel, dat dit najaar uitkomt.
