Vier jaar na het dubbelalbum Palermo is Frank Boeijen terug met zijn dertigste (!) album: Subliem Gebaar. Bij gebrek aan optredens kroop Frank, samen met vaste kompaan Ton Snijders, achter de schrijftafel en schreef 13 liedjes die zoals gebruikelijk op de laatste albums van Boeijen melodieus en gevoelig blijken. Soms zelfs filosofisch. Alleen al uit de lengte van de liedjes (de live-versie van Subliem Gebaar is ruim 8 minuten) blijkt dat dit album niet tot doel heeft te scoren, wel om te vermaken en te troosten.
We pikken een stukje topografie mee op dit album, want Boeijen schrijft graag in de Bourgogne in Frankrijk. Blijkbaar met uitzicht op het berggebied de Morvan, want de track De Morvan Bij Zonsopgang beschrijft de rust van de zonsopgang daar. ‘Jong is de dag een voorzichtig licht/Een aarzelend begin/Het is niet meer doodstil/Niet meer doodstil/Ook de planten ontwaken/De rozen gaan open/Voor zover dat mogelijk is.’ Daaruit blijkt maar weer dat Boeijen weinig nodig heeft om te boeien.
In Het Park blikt terug op zijn grote hit Kronenburg Park uit 1985. ‘Vandaag was ik in het park/Ik liep door mijn lied/Daar kom ik vandaan en ik dacht aan toen.’ Nijmegen en het park spelen duidelijk een belangrijke rol, nog steeds, in het werk en het leven van Boeijen. En blijkbaar geeft de verplichte pauze van de optredens hem de gelegenheid om die carrière, en het leven, te bespiegelen. ‘Het was een zwoele zomeravond/Jaren later/Zie ik mijn ouders/Voorzichtig vooraan/Herinneringen wonen daar/Aan alles dat was/In mijn stad is het park.’
Pas bij Of Ligt Het Aan Mij komt de charmante piekerende minnaar weer om de hoek kijken. ‘In de verte gloort licht/Een leven zonder pijn/Mijn geluk nam je mee/Of ligt het aan mij?/Ligt het aan mij?’ En op de nieuwe single Als geen Ander ‘Geen ander die begrijpt dat je bij me blijft/Je hebt me lief.’ Er is zelfs een liedje speciaal voor jou, waaruit blijkt dat hij zijn publiek wel erg mist: Mijn Geliefde Luisteraar. ‘Er zijn geen voorbijgangers meer/toch hoor ik muziek/Muziek/Heel zacht/Als je goed luistert/Een zanger die fluistert.’
Op zijn dertigste album fluistert Frank Boeijen inderdaad. Of hij mijmert. Weinig pakkende refreintjes en kunstig geknutseld rijm, en soms een beetje onsamenhangend, zoals in Woord voor Woord: ‘Jij was erbij…/Jij was erbij…/In de regen…/Zoals het hoort.’ Maar daar is nu ook best behoefte aan, omdat deze liedjes voorlopig in kleine kring zullen klinken. En straks zijn ze heel geschikt voor optredens in kleinere zalen, bij gedempt licht. En dan mijmert het wel heerlijk weg…
Nog één tip! De laatste twee liedjes zijn heel klein en ongewoon goed verstaanbaar voor liedjes van Frank Boeijen. Meer dan de moeite waard om meteen naartoe te skippen in een melancholieke bui!
