Giorgio Moroder, de man die kleur heeft gegeven aan de uitgaansscene van de jaren ’70 en de disco naar een hoger niveau heeft getild, is na 30 (!) jaar terug met de plaat Déjà Vu. Is het deze besnorde grootmeester gelukt om ons massaal de dansvloer op te trekken?
‘My name is Giovanni Giorgio, but everybody calls me Giorgio.’ Met de nu al legendarische dialoog op het nummer Giorgio by Moroder maakte discoheld Giorgio Moroder in 2013 zijn grote comeback. Door in zee te gaan met Daft Punk voor hun plaat Random Access Memory liet hij zijn relevantie nogmaals horen aan het grote publiek. Déjà Vu klinkt enorm hedendaags en dat zal de luisteraar weten ook. Het door EDM beïnvloede nummer 4 U With Love laat Moroder aan ons horen dat hij nog steeds bij de tijd is en niet zou misstaan op een festival als Tomorrowland. Wie naast Giorgio de plaat echt kleur geeft, zijn de artiesten die met hem samenwerkingen op de album. Oude rotten in het vak zoals Kyle Minogue, Britney Spears of Kelis zijn van de partij, maar ook nieuwkomers als Charlie XCX, Foxes en Mikky Ekko.
Op Déjà Vu heerst een hoog ‘larger than live’ -gevoel, dat mede wordt gecreëerd door de enorm strakke productie van de nummers. Elk nummer klinkt enorm fris en het kan dan ook niet anders dan dat ze goed zouden werken tijdens het uitgaan. Back and Forth, Wildstar of titeltrack Déjà Vu: stuk voor stuk zijn het enorm sterke popsongs die Moroder uit zijn hoge hoed weet te goochelen, en dat is voor een man van 75 een hele knappe prestatie.
Wat wel een groot minpunt is aan het nieuwe album is het ontbreken van de kenmerkende Moroder-sound. Het geluid dat in 1977 Donna Summer omtoverde van christelijke koormeisje naar sekssymbool. Je zou kunnen zeggen dat EDM of house de hedendaags interpretaties zijn van disco, maar dat zou Déjà Vu nog geen betere plaat maken. Want zowel in de melodieën als teksten is er sprake van een gebrek aan originaliteit. ‘Deze nieuw verworven aandacht onder de jongeren moet ik niet kwijtraken!’, moet Giorgio hebben gedacht toen hij de plaat opnam. Met een titel als Déjà Vu hoop je eigenlijk dat je een heel album gaat worden verwend met het bekende geluid van Moroder, maar op het nummer 74 Is The New 24 na, valt er nergens een werkelijk déjà vu-moment te ontdekken op de plaat.
Het nieuwe album van Giorgio Moroder is er eentje die niet zal misstaan voor de aankomende zomer. Als Moroder het voor elkaar krijgt deze nummers ook live helemaal vlekkeloos en fris te performen, dan staat er iets moois op ons te wachten. Zij die helemaal gek zijn op popmuziek zullen hun geluk niet op kunnen met Déjà Vu. Popmuziek met een vleugje disco: een plaat voor de liefhebbers van de gelikte popmuziek.
