De Engelse psychedelische popband Glass Animals komt na vier jaar eindelijk met een nieuw, volledig studio-album. De heren weten met Dreamland een deprimerend en tegelijk opbeurend verhaal te vertellen gewikkeld in hun eigen unieke jasje.
Fans van Glass Animals hebben smachtend zitten wachten op een nieuwe plaat. De grootste vraag: hebben ze hun sound verder kunnen ontwikkelen? Het verschil tussen de eerste twee albums – ZABA en How to Be a Human Being – liet het talent van deze band schitteren, zeker in het maken van een alternatief popgeluid. Dreamland doet zeker niet onder voor die verwachtingen.
De albumopener – de gelijknamige Dreamland – openbaart zanger Dave Bayley zijn ziel aan de luisteraar. Je raakt verwikkeld in een open en alternatief popgeluid dat we door de jaren heen van Glass Animals kennen. Tangerine doet veel denken aan de grootste hit van Drake: Hotline Bling. De verfrissende beats en springende piepjes geven de track een feestelijke vibe. Met Hot Sugar slaat de band daarentegen een hele nieuwe weg in. De zomerse, R&B-achtige sound geeft een ontspannen gevoel. De productie is ook interessant, met veel verschillende bliepjes en percussie die goed samen gaan. Met dit nummer stapt Glass Animals ook een beetje van hun bekende sound af, al is het onmiskenbaar een authentieke Glass Animals-track.
Space Ghost Coast to Coast klinkt uit het niets een stuk dreigender, met veel agressieve hip-hopinvloeden. Als je naar de lyrics luistert schrik je wel een beetje: het gaat over een vriend van de zanger, van toen hij nog in Texas woonde, die op een dag een geweer meenam naar school. Hij vraagt zich in het nummer af wat die jongen bezielde. Wat was hij van plan? Dit nummer is een manier voor Dave om deze gebeurtenis te verwerken. Als je dit nummer vergelijkt met een nummer als Your Love (Deja Vü), dan voel je het verschil sterk. Waar Space Ghost boos en donker is, is Your Love sprankelend, jazzy en vrolijk. Deze tegenstelling is opmerkelijk, maar ook erg veelzeggend. Een ander hoogtepunt van deze plaat is It’s All so Incredibly Loud. Het omvat de oorverdovende stilte die valt als er iets pijnlijk gezegd wordt. In Dave’s eigen woorden: “De hele track is ongeveer drie seconden, de tijd waarin er iets pijnlijks gezegd wordt en waarin je wacht op hoe daarop wordt gereageerd. Het is oorverdovend.” Het lied vertaalt dit in een beat die steeds maar luider wordt.
Het album heeft toch ook een paar missers. Tokyo Drifting en Melon and the Coconut vallen een beetje buiten de boot. Maar al met al wekt dit album als geheel erg goed. De meeste nummers hebben een vrolijk geluid terwijl het toch over verschrikkelijke dingen gaat – van een break-up tot huiselijk geweld. Dit album heeft een stuk meer invloeden vanuit de hiphop dan de albums zijn voorgangers, maar het blijft te herkennen. Smachtende fans hoeven zich geen zorgen te maken, dit album is een echte Glass Animals banger.
