De virtuele band Gorillaz startte begin dit jaar een ambitieus project: Song Machine. Elke maand releasen ze een nieuwe track, tot de plaat verschijnt. Ze hadden toen uiteraard niet door wat 2020 met zich mee zou brengen. Voorgaande albums hebben voor een scheiding gezorgd tussen fans, met aan de ene kant de fans die de experimentele kant van de band missen en aan de andere kant de luisteraars voor wie het niet experimenteel genoeg kan. Song Machine, Season One vermengt de oude Gorillaz-sound met nieuwe geluiden, iets dat we in voorgaande platen hebben gemist.
Gorillaz draait er niet omheen met albumopener Strange Timez. Het nummer is een opmerkelijke samenwerking met The Cure-zanger Robert Smith. Een chaotische track met een duidelijke knipoog naar de lockdownmaatschappij waar we nu in leven. Smith en Albarn zingen tegen de achtergrond van een onzekere en onrustige synth- en percussiemelange die de hele tijd rondjes draait. Het is precies wat je zou verwachten van een samenwerking tussen The Cure en Gorillaz: angstaanjagend, maar ook groovy. Zanger Beck is van de partij in het nummer The Valley Of The Pagans, een modern discolied vergezeld met funky raplyrics. Showbizz is saai, is de boodschap: mensen zijn alleen bezig met hoe perfect ze er op hun Instagramfoto’s eruit zien. De vocals van Beck en Albarn overlappen prima en zorgen voor een lekkere vibe.
Er zijn voor het album ook een aantal rappers ingevlogen, onder andere voor Pac-Man, feat. ScHoolboy Q. Een funk-achtige productie met heerlijke synths en de vocals van 2D (oftewel Damon Albarn) die voor veel warmte zorgen. De track is een bekende formule: Albarns zachte gezang vergezeld door electrobeats en een Amerikaanse rapper die de track op een agressieve manier afsluit. Het doet denken aan oude Gorillaznummers als Dirty Harry. In Chalk Tablet Towers ft St Vincent betreurt de zangeres de dingen die we niet kunnen doen tijdens de lockdown: I wanna get drunk/I wanna get stoned/I wanna be loved/I wanna go home. Het contrast tussen de rusteloze stem van St Vincent en de relaxte stem van Albarn zorgt voor een spannende rit. Uiteraard moet The Pink Phantom featuring Elton John ook genoemd worden, een droomachtig en grimmig pianolied. Elton John leent zijn piano- en zangskills voor een perfect modern dreamsynthlied. Désolé is een lekker zomers nummer en één van de eerste singles die begin dit jaar is uitgebracht. Een heerlijke en vrolijke track. Een echte uitschieter is Momentary Bliss. Het nummer breekt los van de meer elektronische kant van Song Machine en is zeker het punkmomentje. Het is een pretnummer met ska-elementen waar je vrolijk op kunt springen, zeker een crowdpleaser voor wanneer concerten weer mogen. Het doet denken aan het allereerste Gorillaz-album.
Oldskool Gorillaz-fans zullen genieten van deze plaat. Er zitten zo veel throwbacks in dat het voelt alsof het de 00’s zijn. De plaat zit bomvol features, van grote bekende namen tot indie-artiesten en buitenlandse acts. Bijna geen één nummer van de 17(!) valt er buiten of klinkt hetzelfde, ze hebben allemaal een uniek jasje. En dit is ook niet het einde: Damon Albarn heeft laten weten dat Season Two van Song Machine niet lang op zich zal laten wachten. Als het volgende album dezelfde formule gebruikt als Season One, dan is dat zeker het wachten waard. Song Machine, Season One heeft Gorillaz weer uit het dal getrokken waar de band met voorgaande albums in terecht was gekomen.
