Al sinds de oprichting van de band in 2011 heeft Hiatus Kaiyote, met haar lichtvoetige en springerige sound, een trouwe schare van zeker niet de minste fans voor zich weten te winnen. Van hun wat complexe jazzy, funky, soms hippie-achtige en op neo-soul gebaseerde muziek gaven artiesten als Beyoncé & Jay-Z, Erykah Badu, Kendrick Lamar, zelfs wijlen Prince, hoog op of gebruikten samples in hun nummers. Hun eerste album Tawk Tomahawk was dan ook ronduit spectaculair, een paar jaar later gevolgd door de release van het ook niet slechte Choose Your Weapon. Een langdurige ziekte van zangeres en gitarist Nai Palm en corona zorgden voor een lange pauze alvorens in 2022 Mood Valiant verscheen. En nu is daar dus het vierde album Love Heart Cheat Code.
Love Heart Cheat Code voldoet in de meeste nummers aan wat je van een album van Hiatus Kaiyote mag verwachten. Na de wat stemmige opening Dreamboat waar Palm haar stem wat los lijkt te zingen, volgt Telescope, een track geïnspireerd op wat ieder van de vier bandleden heeft gevonden op de website van NASA. Daar kan je namelijk op basis van je geboortedatum opzoeken wat de NASA op die dag heeft waargenomen. Afgezien van die grappige inspiratie is dit een ritmisch sterk nummer dat lekker vol wordt aangezet richting het einde. Make Friends is wat meer jazzy en gaat over vriendschap bezien vanuit verschillende invalshoeken met als belangrijkste boodschap “You don’t make friends, you recognize them”. Everything is Beautiful alsmede de staccato-achtige titeltrack passen in de eerder geschetste Hiatus Kaiyote sound, al gaat daar wel BMO is Beautiful als een interlude aan vooraf. Ingezongen voor Niki Yang, een stem actrice voor het karakter BMO in de Adventure Time animatie serie uit 2010, waar Palm blijkbaar groot fan van is.
Longcat is niet alleen een grappig maar ook afwijkend nummer en How To Meet Yourself is een sfeervolle jazz ballad die Simon Mavin op piano prachtig begeleidt.
En dan… dan gaat het los! De laatste twee nummers van het album zijn een compleet verassende, maar zeer gewaardeerde stijlbreuk op al het voorgaande. Alsof de band zich al die tijd heeft ingehouden. Cinnamon Temple is een nummer dat de band als sinds 2015 live speelt en is geïnspireerd op een bezoek aan een moskee in Mali. Een heerlijke gitaarrif is een voorbode van een snoeiharde, onrustige, maar fantastische kakofonie van funk, jazz, drums, gitaar, en Palm’s stem. Alle registers gaan open: “Release the pressure”. Na deze orgie van geluid volgt een volgende verrassing: een volstrekt anarchistische vertraagde acid-house versie van het legendarische White Rabbit van Jefferson Airplane. Dat lijkt een tegenstelling, maar je moet de track dan ook luisteren om het te begrijpen. “When logic and proportion have fallen sloppy dead” klonk nog nooit zo toepasselijk.
Vertwijfeld blijf je als luisteraar achter. Je vraagt je af waarom er op het album geen echte Hiatus Kaiyote juweeltjes voorkomen zoals die er waren op hun debuut. Lace Skull, Malika, om er maar een paar te noemen. En wat is het jammer dat ze niet wat meer oude moskeeën hebben bezocht, of wat meer in het hippieverleden hebben gegrasduind…
