Holy Wave – Freaks of Nurture

Waardering

7

Het is vandaag de dag niet eenvoudig om je als psychedelische rockband te onderscheiden van de enorme concurrentie. Met een flinke scheut surfrock, een portie garagerock en een mespunt shoegaze hoopt het Amerikaanse Holy Wave een eigen weg te vinden in psychedelicaland. Freaks of Nurture laat horen dat de heren dat recept steeds beter onder de knie krijgen.

Debuutplaat Evil Hits uit 2012 liet zien dat Holy Wave niet vies is van experimenteren met effecten en het combineren van genres. Toch koos de band met opvolger Relax (2013) voor een veiliger, meer rechttoe rechtaan geluid. De muziek lag hierdoor weliswaar minder zwaar op de maag, het verrassingselement was verdwenen. De derde langspeler Freaks of Nurture lijkt het beste van beide werelden te combineren. Het tiental nummers klinkt aan de ene kant vriendelijk en vertrouwd, maar de band durft tegelijkertijd vaker van de platgetrapte paden af te wijken.

Aanvankelijk lijkt de plaat in voorspelbaarheid te verzanden. De titel van openingsnummer She Put A Seed In My Ear maakt nieuwsgierig, maar weet die nieuwsgierigheid uiteindelijk amper in te lossen. Vooropgesteld, het zit heus goed in elkaar, maar met zo’n intrigerende titel verwacht je toch veel meer muzikale spanning. Ook daarna kabbelt de muziek nog wat voort, alsof de groep even nodig heeft om op echt op gang te komen.

De energie van You Should Lie komt precies op het juiste moment. De stampende drums en het ronkende orgelspel nodigen direct uit om de volumeknop naar standje burenruzie te draaien. Ook live moet het een absoluut genot zijn om naar You Should Lie te luisteren. Met California Took My Bobby Away volgt direct een nieuw hoogtepunt. Het volle gitaargeluid in combinatie met de hypnotiserende stem van Kyle Hager brengen je, ook zonder pretsigaret, moeiteloos in hogere sixties-sferen.

Het kenmerkt het ijzersterke middendeel van Freaks of Nurture, dat in stijl eindigt met een plotselinge, maar heerlijke tempoversnelling in Air Wolf. De stijgende lijn weet Holy Wave jammer genoeg niet tot het einde vast te houden. De Texanen voeren tot aan de laatste noot uit wat van ze gevraagd wordt, zonder nog ergens te verrassen. Met Magic Landing toont de band nog even dat ze het spelen met effecten niet verleerd zijn, al is het nummer zelf te zwak om een blijvende indruk achter te laten.       

In een dichtbevolkt genre als psychedelische rock ligt voorspelbaarheid op de loer. Holy Wave weet zich daar lang niet in elk nummer aan te onttrekken. Desondanks is Freaks of Nurture een prettige psychedelische trip met voldoende hoogtepunten, die voor liefhebbers van het genre zeker het beluisteren waard is. Als hoofdmaaltijd is het album over het geheel genomen niet vullend genoeg, maar met een lekker tussendoortje is op zijn tijd ook niks mis.