Ooit scoorde synth-pop duo Hurts hoge ogen met hun eerste album Happiness en de single Wonderful Life. Daarna hebben ze zeker niet stilgezeten met vijf albums in tien jaar tijd. Met hun vijfde album Faith keert het duo uit Manchester terug naar hun oude werk. Dit doen ze door gebruik te maken van dezelfde donkere poptunes en rauwe ondertonen. Of ze met Faith terugkeren naar hun oude glorie, valt echter te betwijfelen.
Het album voelt als een puzzel waarin alle puzzelstukjes perfect in elkaar passen, maar de afbeelding die op de puzzel staat is niet zo mooi als op de doos en bovendien zwart-wit. Kortom: een teleurstellende puzzel. De nummers op Faith lijken allemaal net iets teveel op elkaar en het tekort aan variatie maakt de plaat vrij saai om naar te luisteren.
Het komt voornamelijk door de stem van zanger Theo Hutchcraft dat het album zo eentonig klinkt. De man heeft een aangename stem om naar te luisteren, maar helaas is hij ook redelijk monotoon. Door zijn monotone stem moet het duo het eigenlijk hebben van de muzikale begeleiding om de plaat echt interessant te maken. Helaas gebeurt dat niet genoeg.
Er zijn een aantal songs op het album die eruit springen. De opener, en tevens single, Voices klinkt best aardig in de oren. Ook Slave to Your Love is interessant genoeg om een tweede keer naar te luisteren. Toch houdt het hier een beetje op. Het merendeel van het album is niet spannend. In zijn geheel is Faith prima om naar te luisteren, maar de meeste liedjes ben je vergeten zodra ze voorbij zijn. Dit komt ook doordat de lyrics niet aantrekkelijk genoeg zijn om te compenseren voor de monotone muziek.
Het hoogtepunt qua songtekst is eigenlijk het laatste nummer, Darkest Hour. Dit is namelijk een lief simpel liedje met als doel om iemand aan te moedigen. Het is een goede afsluiter van het album, maar het is jammer dat alleen dit lied een memorabele songtekst heeft.
Al met al is het spijtig om te zeggen dat Faith van Hurts een saai album is om naar te luisteren. Het geheel past bij elkaar, maar de losse nummers ben je binnen de kortste keren weer vergeten. De zanger van Hurts heeft een mooie stem, toch draagt zijn enigszins monotone stem niet bij aan het verloop van deze plaat. Het is een kort album met maar elf liedjes. Toch voelt het als een lange rit door de eentonigheid.
