Een gouden strot en een batterij aan hits, het gaat James Arthur voor de wind. Waar hij hoge ogen gooide met hits als Impossible, Say You Won’t Let Go en Rewrite The Stars, slaat hij met zijn nieuwe album You een totaal andere weg in. Zijn vorige lp’s zijn namelijk autobiografisch, maar zijn nieuwe plaat niet. “Het album You gaat over jou, niet over mij.”
De lp trapt af met het nummer You en meteen word je in het album gezogen. ‘Fighting, living, dying/For what?/ For freedom?/That for which men have fought since time began, to be free.’ Een uptempo beat galmt door de speakers al snel gevolgd door het geluid van Arthur’s gouden strot.
Hoewel de combinatie van stemgeluid, muziek en lyrics sterk is, komt de grootste verrassing rond het einde van het liedje. Daar maakt Travis Barker van Blink-182 namelijk zijn opwachting in een couplet gevuld met rap. ‘Who said I wanna be, I’m gonna be/Everything they said that I couldn’t be/Everything that I said I would be, when I picked up a pen and I started to speak.’
Een andere verrassende maar sterke collaboration is de track Treehouse, waarop Arthur samenwerkt met Ty Dolla $ign en Shotty Horroh. Dit liedje heeft een relaxte en zomerse vibe, maar gaat over iets waar veel mensen last van hebben. De stress van het dagelijkse leven, werk doen dat je niet leuk vindt en niet altijd even gelukkig zijn. De Treehouse is in dit geval de plek om te ontstressen en tot rust te komen. ‘Come, come meet me at my tree house/Yeah, we’ll be blowing sweet clouds/Yeah, we can pretend the world’s just you and me.’
Nu we het toch over samenwerkingen hebben, is er nog een laatste die echt niet mag ontbreken. Dat is de ep Unconditionally dat Arthur heeft gemaakt met Adam Lazarra van Taking Back Sunday. Een emotioneel gitaarliedje over een gevoel waar bijna iedereen naar op zoek is: onvoorwaardelijke liefde. En toch gaat dat niet altijd goed, want zoals in het liedje gezongen wordt, gaan mensen soms vreemd en is liefde alleen niet altijd genoeg.
Wat deze lp zo goed maakt, is dat de gevoelens waarover gezongen wordt universeel zijn. Als je een album maakt dat niet autobiografisch is maar over andere mensen en hun verhalen gaat, loop je het risico dat mensen zich niet in de muziek herkennen. Dat is bij deze plaat echter totaal niet het geval. Van liedjes over stress tot liedjes over verliefd worden en relaties die uitgaan, dit album gaat over emoties die iedereen kent.
Sommige emoties mogen zwaarder zijn dan anderen, de afwisseling in muziekstijlen zorgt ervoor dat het album niet te zwaar aanvoelt. Daarnaast is de stem van Arthur een genot om naar te luisteren. Of hij nou een ballad zingt of een intiem gitaarliedje alles lijkt bij zijn stem te passen en niks is een brug te ver. Een ieder die deze Britse zanger nu ineens graag live wil zien heeft pech. Arthur staat namelijk op 17 februari in TivoliVredenburg, maar alle kaartjes zijn al uitverkocht. Wie had ook anders verwacht, iemand die zo goed kan zingen en emoties over kan brengen, moet je toch een keer live horen.
