Na zijn sterke album Horizon kreeg Jeangu Macrooy de bijna ondankbare taak om het Nederlandse succes van Duncan Laurence op het Eurovisie Songfestival een vervolg te geven. Tot overmaat van ramp kon hij het waarschijnlijk meer geschikte Grow niet gebruiken vanwege de coronapandemie, waarna zijn deelname met Birth Of A New Age flink tegenviel. Vergis je echter niet in de in Paramaribo geboren zanger. Want ondanks die deceptie maakt Macrooy nog steeds heerlijke muziek. Zoveel wordt wel duidelijk op Summer Moon.
Macrooy beschikt nu eenmaal over een gouden stem. Alleen de warmte die hij uitdraagt in de eerste 50 seconden van Come Back is al voldoende om de aanstaande winter door te komen. Ben je een echte koukleum, dan voer je de temperatuur nog wat op met Paris. Dat de plaat overkookt van de warmte is niet onlogisch.
Want hoewel de release plaatsvindt middenin november, deed Macrooy zijn inspiratie voor Summer Moon op in de zomer. Een prachtige zomeravond plantte het zaadje, waaruit deze plaat is ontstaan. Het gaf hem een leeg canvas voor een nieuwe fase in zijn carrière. ‘Ik moest mijn hoofd leeg maken en opnieuw beginnen. Daarom staan die twee Songfestival-songs ook niet op dit album. Het is voor mij een afgesloten hoofdstuk’, zo zegt hij zelf.
Vaak laat Macrooy je op Summer Moon rustig wegzwijmelen bij zijn typerende soulvolle arrangementen, maar af en toe is er ruimte om te dansen. Zo dans je makkelijk mee op de tonen van A Little Greener, al had de rapbreak van Pete Philly niet gehoeven. Niet dat hij nu een slechte beurt maakt, maar het voelt een beetje alsof deze erin is gestopt om ergens op het album in ieder geval een rapbreak te hebben.
Het eigenzinnigere Forbidden Fruit spreekt dan net meer aan. De tempoversnellingen, de dansbare drums en het viooltje zorgen binnen dit album voor een unieke verschijning. Het staat in schril contrast met het daaropvolgende en wat saai afstekende I Forgive Me, waarin Macrooy vertelt dat hij zichzelf nooit meer naar beneden zal (laten) praten.
De afsluiting van Summer Moon is even solide als de rest van de plaat. Worship, Sunday Morning en Alive geven een mooie samenvatting van de variatie op het album, waarbij Alive misschien wel de sterkste song van allemaal is qua zang. Vooral de eerste regels van het refrein blazen je keer op keer omver. Alsof Macrooy aan het eind van zijn tekening op het lege canvas het beste van zichzelf heeft ontdekt.
Summer Moon verschijnt vrijdag 11 november.
