Het is alsof je in het museum voor een groot schilderij staat met alleen wat rode en zwarte strepen, en een groene veeg. Naast je staat iemand die geërgerd zegt: ‘Dat kan mijn kleine broertje ook’, maar aan de andere kant staat iemand ademloos te genieten. Van alle regels die er lijken te bestaan voor popmuziek, lijkt Joris Anne er niet eentje te volgen. Geen rijm, geen refrein, geen pakkende ritmes of gezellig koortjes. Meer een stomdronken Spinvis die verdrinkend in eenzaamheid voor zich uit mijmert op grillige beats. Of een Andre Manuel die probeert over de ritmes te surfen. Maar toch kan het zomaar gebeuren dat je de tracks allemaal ademloos afluistert. En daarna nog een keer.
Joris Anne is 24 en komt uit Den Haag. Zijn derde album Tijdsbestek maakte hij op zijn zolderkamer. Dat kun je letterlijk volgen op de track Mijmeren: ‘Ik ben helemaal alleen in mijn homestudio/In mijn homestudio oh oh’. Op deze eerste track leer je Joris Anne zo al kennen. Soms zijn de teksten kinderlijk letterlijk (‘Ik maak weer een track/En ik produceer een beat’) en soms pijnlijk eerlijk (Denk maar aan mijn vader/Want hij is dood/En ik leef). In een mix van zang, rap, spoken word en declameren hoor je zinnige en onzinnige informatie voorbij stromen. Zoals Joris Anne zelf zegt in Muzikant: ‘Ik ben de meest producerende muzikant, maar de meeste mensen weten dat niet.’
Op de track Vindingrijkheid hoor je opeens, met veel te veel galm, een sample van een interview met Lucky Fonz III, afkomstig uit een podcast van dj St. Paul waarin Lucky te gast was. De zanger mocht muziek meenemen en koos voor een track van Joris Anne. De twee muzikanten leerden elkaar kennen doordat Joris Anne de carrière van Lucky Fonz op de voet volgde en ze aan de praat raakten. In de podcast sprak Lucky Fonz III lovende woorden over de bijzondere muziek van Joris en die woorden keren dus weer terug op het album.
Naast Lucky Fonz is ook Armand een grote inspiratiebron voor Joris Anne. Zijn vader raakte bevriend met Armand en toen zijn vader overleed, bleef Joris Anne Armand bijstaan. Hij werkte zelfs met Armand samen bij het samenstellen van zijn laatste albums en kent al zijn tracks. Óók de obscure, die Joris Anne dan weer gebruikt voor zijn eigen liedjes. Zoals het nummer Mijn Hersenen Leven, dat het verhaal vertelt van een lied van Armand over dronkenschap en de nare gevolgen. Joris Anne klinkt ook regelmatig alsof hij wel raad weet met verdovende middelen (In LSD zingt hij: ‘Ik vond in mijn portemonnee/Nog wat LSD’) , maar naar eigen zeggen neemt de muzikant zijn tracks toch echt broodnuchter op, liefst in zijn onderbroek.
De liedjes op Tijdsbestek gaan alle kanten op. Regelmatig blijft het oppervlakkig en herkenbaar, zoals Kutweer (dat dus gaat over het feit dat het kutweer is) of 27 Graden (dat dus gaat over het feit dat het warm is). Ook de muziek laat zich niet vangen. Elektronisch, beatwisselingen, melodieën die lukraak lijken te zijn gekozen, maar opeens toch kloppen als een bus. De vraag blijft of Joris Anne een muzikaal genie is, of een onbegrepen kunstenaar die alleen een kleine groep kan charmeren. Of allebei. Omdat het zo vreemd is, wil je zijn album Tijdbestek niet hoger dan een 4 geven. Maar omdat het zo vreemd is, wil je ook voor een 10 gaan. Gemiddeld een 7.
Met een eervolle vermelding voor het feit dat het album niet alleen online verscheen, maar ook op cassette. Omdat Joris Anne vroeger een Fisher Price-cassetterecorder had.
