Modern soul, funk en af en toe wat elektronische vleugjes. Het zijn de elementen die Jungle al vanaf hun eerste single The Heat toepast. Zes jaar later, op het tweede album For Ever, is de formule van de Britse band weinig veranderd, maar dat betekent niet dat de muziek er minder interessant op wordt na verloop van tijd.
Wel integendeel. Het is makkelijk om te concluderen dat Jungle stappen heeft gezet. De band produceert een voller geluid, is energieker en veel van de nummers zitten gewoonweg net wat beter in elkaar dat op het zelfgetitelde debuutalbum, waarop eigenlijk alleen Busy Earnin’ dat niveau bereikte. Dat kondigde zich eigenlijk al aan met de single Happy Man, die een heerlijke zomerse vibe met zich meebrengt en de potentie heeft om een festivalanthem te worden. Wanneer je dat voorbij hoort komen, is het niet moeilijk om jezelf al dansend op een zonnige festivalweide te zien staan.
Zelf lijkt Jungle zich een iets andere voorstelling te maken bij het album dan een festivalweide. Het (soms tevergeefs) najagen van een rijk bestaan. Dat komt natuurlijk al op Happy Man naar voren. ‘Buy yourself a dream, how’s it looking?/Buy yourself a car and a house to live in/Get yourself a girl, someone different/Buy yourself a dream and it won’t mean nothing.’ De Londense band maakt daarbij veel verwijzingen naar de Verenigde Staten en de – volgens sommigen niet meer bestaande – American Dream. Met titels als House In LA en Heavy, California lijkt op For Ever de drang naar een Hollywood-bestaan zeer aanwezig. En ook op andere songs wordt er verwezen naar het zuidwesten van de Verenigde Staten.
Terug naar de muziek. Want hoewel Happy Man er bovenuit steekt, geven meer tracks je onmiddellijk een heerlijk gevoel mee. Wat te denken van de bongo’s op het intro van opener Smile? Heavy, California heeft een nagenoeg net zo lekkere vibe als Happy Man. En ook afsluiter Pray behoort zonder twijfel tot de hoogtepunten van For Ever. Jungle weet ook hier met een paar relatief simpele elementen je heerlijk snel het nummer in te trekken.
Wanneer er liedjes zijn waarop dat minder goed lukt, zoals Home en (More and More) It Ain’t Easy, vallen ze gelijk tegen. De sfeer blijkt het belangrijkste krachtelement van de groep, veel meer dan de kwaliteit van de composities. For Ever is geen plaat waarop je toffe ingewikkelde muzikale stukjes tegen gaat komen. Je zou het zelfs als eentonig kunnen gaan ervaren. Het is een album waarop de nummers je mee moeten slepen. Dat lukt grotendeels, maar nog net niet overal.
Als Jungle in de toekomst het niveau van haar werk zou kunnen opkrikken zonder daarbij aan sfeer in te boeten, dan ligt de wereld aan hun voeten. En kopen alle zeven leden binnen no-time een duur House In LA.
