Met bijna tien miljoen volgers is Jaden Hossler – beter bekend als Jxdn – een populaire TikTokker. Begin 2020 kwam daar een muziekcarrière bij, toen hij in eigen beheer een single uitbracht. Daarmee trok hij de aandacht van Blink-182-drummer Travis Barker, die hem een plek op zijn platenlabel gaf. Het is daarom ook geen toeval dat hij het debuutalbum van Hossler produceert en dat Machine Gun Kelly en Iann Dior, waarmee Barker eerder samenwerkte, erop terug te vinden zijn.
Door het album heen zegt Jxdn regelmatig zich een rockster te voelen. De rock is dan ook direct merkbaar op Pills: over een instrumentaal van snel drumwerk en stevige gitaarriffs zingt hij over drank- en drugsverslaving. Hij wil er wel mee stoppen, maar het lukt niet. De twee kanten die een rocksterrenbestaan kan hebben, vertolkt hij ook op Angels & Demons. Aan de ene kant is hij gelukkiger dan ooit en kan niemand hem iets maken. Aan de andere kant worstelt hij met verslaving, eenzaamheid en depressie. Op deze track verruilt hij de drums voor een trapbeat en kan de vergelijking worden gemaakt met andere jonge poppunkartiesten van nu, die het genre combineren met hiphop.
De sterkte track op het album is Think About Me, dat eerder al als single verscheen. Niet alleen het instrumentaal is catchy (bonkende drums en aanstekelijke gitaarriffs door het hele nummer heen), maar ook de zang is hier uitzonderlijk sterk en het refrein is energiek en blijft hangen. Het doet erg zomers aan.
Dat Travis Barker zijn drumvaardigheden aardig onder de knie heeft is bekend, maar er zijn ook tracks met een rustiger tempo, zoals Better Off Dead. In dit gevoelige nummer is Jxdn openhartig over depressie en een giftige relatie waarin hij heeft gezeten. Net als in Angels & Demons zijn hier trap- en hiphopinvloeden in terug te vinden. Dat geldt ook voor So What!. Jxdn zingt over hoe hij kapot is van zijn vorige relatie, maar dat hij voor zichzelf accepteert hoe het is gelopen (So what I’m broken?). De frustratie en agressiviteit die in hem zit, dringt pas in het laatste refrein ook door in de muziek, wanneer het drumstel weer op standje sneltrein bediend wordt.
In de muziekwereld komt hij nog maar net kijken, maar met Tell Me About Tomorrow zet Jxdn meteen een fantastisch werk neer. De teksten zijn niet altijd even goed geschreven en soms erg repetitief, maar de boodschap van het album komt over en de teksten blijven wel goed hangen. Jxdn klinkt zelfverzekerd en de productie werpt ook haar vruchten af. De stijl van het album past goed in de ‘poppunk-revival’ die op dit moment aan de gang is. Wel houdt Jxdn het fris: geen 00’s-namaak, maar eigentijds. Binnen de scene zou hij een hele grote kunnen worden.
