Eindelijk. Na een lange tijd wachten en vele optredens verder is daar het tweede album van het Eindhovense drietal LEFT. De mannen staan bekend om hun passie, energie en kracht die ze uitstralen tijdens concerten, in wat voor zaal dan ook. Het is dan ook niet gek dat de pers quotes gebruikt als “Nederland is eigenlijk te klein voor dit trio” en “een band van wereldformaat”. Die kun je weer in je zak steken.
Nu dit tweede album. Veel bands gaan gebukt onder het zogeheten ‘Tweede Album Syndroom’. Dat wil zeggen dat het debuutalbum met zo’n groot succes werd ontvangen dat de verwachtingen erg hoog liggen voor een vervolg. Verwachtingen die de bands vaak niet waar kunnen maken. Maar heeft LEFT daar last van? Nee.
Allereerst omdat de band heeft gekozen voor een écht opnameproces. Sommige artiesten van nu zijn eigenlijk geen artiesten meer. Men neme een bekende plaat van vroeger, gooit hier een beat onder, de artiest blèrt in zo’n speciale microfoon die jouw stem laat klinken als Andrea Bocelli en je bent klaar. Afmixen (dus nog veel meer verkrachten), uitbrengen en lekker op je luie reet geld verdienen met ‘jouw’ nieuwe single. LEFT deed dit anders. Een studio in Hoogeloon was slechts drie dagen het decor van de opnames van Any Other Way. Een 24-sporen bandrecorder was hun beste vriend. Druk op ‘record’, neem je track op en klaar. Niets meer aan doen. Goud.
Back to basic, kun je het wel noemen. Alle eventuele fouten niet wegpoetsen, maar gewoon nog een keer spelen. Muziek maken en opnemen zoals de artiest het bedoeld heeft. Je kunt er bij het horen van dit album dus vanuit gaan dat wat je hoort op de plaat, je in veelvoud terugkrijgt op het podium. Zo echt als het maar zijn kan. Zoals het opnemen van muziek ooit bedoeld is. De nostalgie!
Dat opnemen is leuk, maar hoe is de muziek eigenlijk? Ik kan je vertellen: fijn. LEFT wederom in optima forma. Of eigenlijk rocktima forma. De inmiddels herkende stem van zanger Ruud van Deventer herken je toch zeker wel vanaf een kilometertje of vijftig en daar heb ik helemaal geen problemen mee. Sterker nog, dit is een mooie kracht van de band. Het is herkenbaar, lekker hard en rockt de spreekwoordelijke pan uit. Starten met de single ‘Garrulous‘ is een goede keuze geweest en opent direct strak. Een advies voor een nieuwe single: ‘Amazed’. Deze track kenmerkt zich direct door de gitaar aan het begin. Bij het raden van intro’s pik je deze er zo tussenuit, altijd handig. De wat meer uiteenlopende zangkunsten van Van Deventer komen hier goed naar voren en geven de track wat meer dynamiek, waardoor hij beter in het gehoor komt te liggen.
Heb je even genoeg van al het muzikale geweld? Klik dan verder naar track 6, ‘Cut Right Through Me’. Even een momentje om ook de bassist tot je door te laten dringen. Bart van Oeffelen laat horen dat je met een toch wat onopvallend instrument (maar zeker niet te missen!) goed aanwezig kunt zijn in de details. Aan de net wat verhoogde tonen tussen de zangregels door en de terugkerende trapsgewijze toonverlaging verspreid over de hele track kun je horen dat alle drie de mannen goed nadenken over wat ze doen en dit ten volste kunnen volbrengen.
Als laatste wil ik ‘Vortex’ nog even in de schijnwerper plaatsen. De achtste track van het album vlamt. Meteen. En hard. De distortion is op standje Hoogeloonse burenruzie gezet, waardoor je direct weet waar je aan toe bent. Een samenkomst van een fijn ritmisch, disco-ish drumpatroon (want ook Justi Schouten mogen we zeker niet vergeten), een wat tropisch klinkend gitaarpingeltje en de volle rambak van het distortionpedaal maken dit tot een hoogtepunt op het album. Na een minuut of vier heb je eigenlijk pas door dat er helemaal geen vocalen in dit nummer zitten. Ook wel eens fijn. Variatie in de Eindhovense rock ’n roll keuken. Lekker.
Of ze last hebben van het tweede album syndroom? Ik dacht het niet. LEFT is terug, terwijl ze nooit weggeweest zijn. ‘Better Off‘ (de eerste single van het debuutalbum) blijft ook nu nog een erg fijne track en dat zal met de tracks op Any Other Way niet veel anders zijn. Daar ben ik van overtuigd. Een knap staaltje Eindhovense Rock. Met de hoofdletter R. Een dik verdiende 9,5.
