Leon Bridges – Coming Home

Waardering

8

8

8

8

9

Als je na een handvol nummers al vergeleken wordt met legendes als Sam Cooke en Otis Redding ligt er een aardige druk op je. Leon Bridges is een rijzende ster die achttien maanden geleden nog stond af te wassen en nu de wereld aan zijn voeten heeft liggen. De Texaanse zanger levert een vintage album dat je vijftig jaar terugvoert in de tijd, maar voldoet hij met Coming Home ook aan de verwachtingen?

Het is het nostalgische gevoel dat direct opkomt bij het luisteren naar Leon Bridges. Van de ruwe stem tot aan de Wrangler jeans en de hoed die hij draagt, alle details kloppen en dat maakt hem zo bijzonder. Mede door die bewuste kledingstijl viel hij op bij Austin Jenkins en Josh Block uit de rockband White Denim. Zij zagen hem tijdens een avond stappen en een week later toevallig bij een van Leon zijn shows. Voor de twee mannen was het direct duidelijk dat ze te maken hadden met een groot talent en dus namen ze samen een aantal nummers op. Een paar daarvan werden op Soundcloud gezet en creëerden enorm veel hype. Bridges maakte gebruik van van oudere opname apparatuur. Daardoor klinkt het album zowel vintage en eigentijds.

Openingsnummer Coming Home valt met de deur in huis. De prachtige stem wordt bijgestaan door productie van de twee Austin mannen en toont daarmee de harmonie van het album. Het is een terugkerend element, want op andere nummers is de minimale productie een detail dat niet onderschat mag worden. Zoals op Brown Skin Girl te horen is in de vorm van drums en op doo-wop Better Man in de vorm van het achtergrondkoor.

Een enorm gevarieerd album is het misschien niet, maar de zanger maakt wel degelijk uitstappen. Zo gaat in Smooth Sailin’ het tempo omhoog en heeft hij met Flowers een aardige rock ’n roll plaat. Het gebrek aan variatie geldt ook voor de teksten, een album vol love songs die hier en daar anders in elkaar steken. Het wordt er echter niet minder interessant door.

In de afsluiter van het album komt de kracht van Leon Bridges naar boven, de capaciteit van zijn stem. Op het gospel nummer hoor je een gitaar en een tamboerijn die zijn vocalen stimuleren om het uiterste te produceren. Het album wordt op doeltreffende wijze afgesloten met de tekst: “Oh, I wanna come near and give you every part of me”.

Soul uit de jaren ‘50 en ‘60 in een nieuw jasje gestoken, dat smaakt naar meer. Vooral als je bedenkt dat het album slechts een half uur lang is. De eenvoud is zijn kracht en zijn stem de verkenner in het soul genre, Coming Home stelt allerminst teleur.

 

[/one_half_last]