Het lijkt alweer lang geleden dat Leon Bridges ooit doorbrak als een soort reïncarnatie van de legendarische Sam Cooke. Zijn fluweelzachte stemgeluid en soulinvloeden maakten Bridges direct een grootheid en met nummers als River en Beyond bestormde hij de hitlijsten. Toen was daar vorig jaar ineens Texas Sun, een ep in samenwerking met Khruangbin. De soulinvloeden werden hierop overboord gegooid en Bridges klonk moderner dan ooit. Op zijn nieuwste plaat Gold-Diggers Sound combineert hij de twee geluiden en laat hij zijn veelzijdigheid zien.
Het is de muziek van jazzpianist Robert Glasper die de opener Born Again op schitterende wijze op gang brengt. Langzaamaan verschijnt Bridges op de track. Zijn ingetogen geluid en de muziek zijn minutenlang extreem complementair aan elkaar. De uithaaltjes van Bridges voelen nog als klassieke soul, maar het geluid klinkt als moderne r&b. De blazers die het nummer afsluiten zijn perfect.
Op Steam laat Bridges zien dat hij het tempo best wel een paar versnellingen omhoog kan gooien. Over een beat die dansbaar is en bol staat van de Khruangbin-invloeden, klinkt een discogeluid dat de Amerikaan niet eerder liet horen. Opvallend is dat vanaf dit moment de gitaar de overhand neemt in de muziek op Gold-Diggers Sound. Zijn ep met Khruangbin heeft Bridges blijkbaar goed gedaan.
Op Why Don’t You Love Me laat de zanger zien niet alleen over een gouden strot te beschikken, maar ook over een goede pen. De tekst is aangrijpend en breekbaar. Bridges laat met teksten als ‘Girl, make me feel wanted/Don’t leave me out here unfulfilled/’Cause we’re slowly gettin’ disconnected, yeah,’ horen dat hij zich op de tweede plaats gesteld voelt door zijn geliefde. Dit alles over een productie die erg vol klinkt in vergelijking met andere nummers van Bridges.
Nummers als Magnolias, Details en Sho Nuff klinken allemaal als perfecte soundtracks voor een warme zomeravond. Bridges combineert zijn stem met een subtiele gitaar en zijn uithaaltjes zijn ingetogen. Sweeter breekt deze trend en opent bijna als een hiphop-track. Het nummer begint met harde drums en muziek van jazzmuzikant Terrace Martin. Martin werkte onder andere mee aan To Pimp A Butterfly van Kendrick Lamar en weet als geen ander raad met dit subtiele jazzgeluid. De samenwerking werkt goed en voelt als het heerlijke briesje op de warme zomeravond. Afsluiter Blue Mesas klinkt het meest zoals Bridges is doorgebroken. Zijn zang komt weer in de buurt van de klassieke soul en lijkt een ode aan zijn eerdere werk.
Gold-Diggers Sound dankt zijn naam aan de plek waar het album werd opgenomen: een hotel/bar/studio op de bekende Santa Monica Boulevard in het oosten van Hollywood. Dat is te horen. De muziek klinkt als het warme weer in Los Angeles en is voor Bridges een manier om de luisteraars even naar deze plek te laten teleporteren.
