Een week na The Collective van Kim Gordon komt de Rotterdamse rockformatie Library Card met hun debuut EP genaamd Nothing, Interesting. Opener Well, Actually start met een schrapende gitaar van Mitchell Quitz en volumineuze bass van Kat Kalkman en gaat over ongevraagde adviezen met een hoog mansplaining gehalte: ‘Would you mind if I you give you a little bit of advice about … everything?’ Op ingenieuze wordt zo terloops een inspiratiebron verwerkt als hen gevraagd wordt ‘Have you ever heard of Sonic Youth?/ Or Kim Gordon?’ Dat lijkt vragen naar de bekende weg! De stem van Lot van Teylingen heeft ieder geval qua intonatie gelijkenis met Kim Gordon. Ondertussen gaat de band langzaamaan in een hogere versnelling om na een paar breaks opnieuw een tandje bij te zetten. Well, Actually is een heerlijk opzwepende start.
For The World Is Hollow is een nummer over verlies maar dan wordt de tekst ‘My Deepest Condolences to anyone involved’ zo vaak herhaald dat het een wat cynisch gehalte krijgt, vergelijkbaar met het obligate ‘thoughts and prayers’ van de Amerikanen na een nieuwe schoolbeschieting, en is het verwarrend of het nummer oprecht of ironisch is. Of beide. Want de stem van Van Teylingen gaat gedurende het nummer wel steeds breekbaarder klinken. Samen met de eigenzinnige drumpartij van Emre Karayalçin gaat het aardig onderhuids zitten.
Kierkegaard is opgebouwd uit korte riffs en pittige intermezzo’s. Ondertussen wordt een lijst van filosofische termen en gedachten voorgedragen. En wat vraag je je af als je op de rand van een afgrond staat?
Er is sowieso veel ruimte voor de heldere opsommingen dan wel verhalen van Van Teylingen, terwijl de band ongeduldig lijkt te wachten op het moment dat ze weer met hun hele ziel en zaligheid bij kunnen vallen. Local Newspaper heeft op de achtergrond een heerlijk waaierend ‘Mogwai’ postrock gitaartje, terwijl aanvankelijk nog nonchalant maar steeds luider en uiteindelijk met overslaande stem ‘Nothing, Interesting, Murder, Rape’ gedeclameerd wordt; het zorgt voor kippenvel.
Na de korte instrumentale afsluiter getiteld (and I have touched the sky) zitten de 20 minuten erop van een debuut dat qua energie en sound eigenlijk alleen te vergelijken is met de legendarische debuutplaat Shocking Shades of Claw Boys Claw uit 1984 en dat is bedoelt als een groot compliment.
De vele live vlieguren van Library Card betalen zich uit in een soepel gespeelde mengeling van rockstijlen. Wat ze willen zeggen en spelen doen ze met hoge intensiteit en zonder concessies. De Belgen hebben Meltheads, maar wij hebben Library Card.
Deze week speelt de Library Card in Amerika op het grote SXSW-festival. Wie die band in Nederland wil zien: op 18 april speelt Library Card een thuiswedstrijd in Rotterdam en op 22 april is Paradiso Amsterdam aan de beurt is.
