Ze leeft met haar hoofd in de wolken. Dat kan niet anders. Ella Yelich-O’Connor, beter bekend als Lorde, heeft het goed voor elkaar. In de Nederlandse Top 40 behaalde de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter de 11e plaats met haar succesvolle single ‘Royals’ en inmiddels staat haar debuutalbum Pure Heroine voor de deur.
Nu het altijd spannende moment voor een beginnende artiest: het eerste album. Lorde is overigens al veel gewend. Op haar 12e deed ze mee aan een lokale talentenjacht en niet lang daarna werd ze direct op contract geslingerd door Universal Music. Op moment van schrijven is ze 16 jaar oud en hard op weg om een succesvol zangeres te worden. Vooral géén tienerster of ander overgeproduceerd kind dat doet waar producers veel geld aan verdienen en waar de artiest zelf pas vanaf zijn 18e bij kan. Gelukkig. Lorde houdt het normaal, schrijft zowel tekst als muziek zelf en verdient hiermee vele malen meer aandacht dan een Justin Bieber of Selena Gomez.
Goed, tijd voor de muziek. Nee, ik wil eerst even het uiterlijk van het album aankaarten. Dit zorgt namelijk voor aardig wat discussie in recensentenland. Het zou te gemakkelijk zijn, te saai, te basaal. Niets van waar. Strak, simpel en lekker rechttoe rechtaan. Daar hou ik wel van. Net als haar muziek.
Het debuutalbum Pure Heroine komt langzaam op gang met de openingstrack ‘Tennis Court’, waar ze al eerder een hit mee scoorde in haar thuisland Nieuw-Zeeland. Het is even wennen, dat wel. Ietwat minimalistische, dromerige muziek met de fijne stem van O’Connor als rode lijn. Rustig, basaal en meerstemmig gezongen. Fijn om te horen.
De hit ‘Royals’ volgt op nummer drie. Een basslijntje als basis, een inmiddels bekend vingerknipje hier en daar en de prachtige stem (vooral in de hoogte) met meerstemmige achtergrondzang maken dit tot een compleet geheel, waarbij je op ieder moment een muzikale climax verwacht, maar waarvan deze zichzelf nooit aandient. En dat is helemaal niet erg. Sterker nog, hierdoor blijft het nummer spannend en gaat het (tot nu toe) nog helemaal niet vervelen. Met stip de beste keuze om als internationale single naar buiten te brengen.
O’Connor neemt je het hele album mee en weerspiegelt constant de wereld van ‘het beroemd zijn’. Wat ben je eigenlijk voor mens als je een Justin Bieber of Selena Gomez bent? Of ben je meer een product geworden van de platenmaatschappij? “I’m kinda over getting told to throw my hands up in the air” is een tekstueel en reflecteren hoogtepuntje (uit: ‘Team’). Want als zelfs Marco Borsato ons gaat vertellen dat je – mits je ze voelt – je handen in de lucht moet gooien..
Lorde laat ons de achterkant zien van het artiestenleven waar ze zich enigszins tegen afzet. Laat haar maar normaal zijn. Laat haar maar lekker goede liedjes maken. Laat ons maar horen hoe zij denkt over de (veelal jonge) artiesten van nu. Tenminste, als dat mag van haar platenmaatschappij.
Wat vind jij van Pure Heroine? Laat het weten in een reactie.