Louis Tomlinson – Walls

Waardering

6

7

Waar alle andere oud-bandleden van One Direction al minimaal één album op hun naam hadden staan, was het nog even wachten op de eerste plaat van Louis Tomlinson. Na ruim drie jaar in de making te zijn, is hier nu eindelijk zijn debuutalbum Walls.

De Britse zanger heeft sinds 2016, toen de band een pauze nam, al wel een aantal singles uitgebracht. Zoals Back To You waarop zangeres Bebe Rexha ook zingt en Miss You. Beide zijn alleen niet Walls te vinden. Don’t let it Break Your Heart, We Made It en Walls hebben het gelijknamige debuutalbum wél gehaald, net als drie nummers die eerder al tijdens zijn optredens te horen waren. Toch is het album het luisteren waard, want de nummers vullen elkaar goed aan.

De eerste track Kill My Mind heeft een beetje een indierock vibe, wat goed past bij de stem van Tomlinson. Volgens de zanger is dit nummer geschreven als statement om te laten horen hoe zijn nieuwe geluid klinkt. In vergelijking tot de nummers van One Direction, waarvan Tomlinson aan ruim de meerderheid heeft meegeschreven, klinkt deze track inderdaad wel erg anders. Jammer is wel dat dit het enige nummer op het album is met een rock-sound, de rest is een stuk rustiger en vaak akoestisch.

Het nummer Two Of Us is eerder in 2019 als single verschenen. Het lied is geschreven voor zijn moeder, die eind 2016 overleden is. Het lied is absoluut niet bedoeld om medelijden te krijgen met de zanger, maar om juist een positieve draai te geven aan een vervelende situatie. Toch luister je wel heel anders naar het lied als je bedenkt dat zijn zusje, twee weken nadat de single uitgebracht werd, is overleden. Two Of Us begint met een emotioneel couplet,  maar bouwt langzaam op naar een krachtig refrein. Waar het begin van het lied kwetsbaar over zou moeten komen, klinkt zijn stem misschien toch net iets te zeurderig om je echt te raken.

Titeltrack Walls is sterk geïnspireerd door een van Tomlinson’s favoriete bands; Oasis. Zo sterk dat je misschien een rechtszaak aan zou kunnen zien komen als Noël Gallagher niet zelf goedkeuring zou hebben gegeven voor het nummer. Zoals in meerdere nummers op het album is er een aanwezige akoestische gitaar, die zijn lange uithalen tijdens het refrein begeleidt. Het is een krachtig lied over het omgaan met verdriet, maar gaat na het eerste refrein een beetje vervelen. Tomlinson is erg goed in het zingen van emotionele delen van nummers, maar niet zo sterk in het overgaan op delen waarbij er net wat meer kracht achter zijn stem zou moeten zitten en dat is te horen op Walls.

Waar in de muziekvideo van het nummer Walls een aantal mannen te vinden zijn die One Direction representeren, zit  ook in Habit een verwijzing naar de band. Met de regels ‘It’s been ages, different stages, come so far from princess park’ verwijst hij naar het appartementencomplex in Londen. Hier woonde de band aan het begin van hun carrière. Het is een low energy nummer over het terug blijven komen bij een persoon. Weer een akoestische gitaar, een beetje hetzelfde akkoorden patroon als in eerdere nummers en niet echt veel verschil in het gebruik van stemgeluid. Het is een leuk liedje om te luisteren. Niets meer, niets minder.

Tomlinson laat op dit album een uniek geluid horen, dat erg verschilt van eerder uitgebrachte singles en nummers uit de One Direction-tijd. Waar het een goed album is, zeker voor een debuut, past zijn stem misschien toch iets beter bij een boyband dan bij een solo-artiest. Zijn stem is net iets te apart voor een solo-album en hoewel de nummers goed geschreven zijn, is het nog steeds niet helemaal duidelijk wie hij is als artiest.  Ook zijn er net iets te veel referenties naar One Direction te vinden op Walls en mag hij die tijd in zijn muziek wel wat meer achter zich laten als hij serieus is over een carrière als solo-artiest.