Louise – Heavy Love

Waardering

8

Begin jaren 90 was ze het enige blanke lid van de R&B-meidengroep Eternal maar besloot om al na één album en een paar hitsingles haar vleugels uit te slaan. Wat volgde was een succesvolle solocarrière in Engeland. Aan diezelfde carrière kwam ineens een eind toen Louise in 2004 moeder werd en muziek maken aan de kant schoof. Met een kleine intieme concerttour in eigen land maakte de zangeres in 2017 haar langverwachte comeback. Hierna besloot ze (inmiddels gescheiden van de Britse voetballer Jamie Redknapp) om vol inspiratie een nieuw album op te nemen. Het resultaat: Heavy Love, Louise’s eerste album in maar liefst twintig jaar.

Als eerste voorproefje van haar nieuwe plaat wilde de zangeres haar trouwe fans verassen met iets waarmee ze fris en vernieuwend zou kunnen overkomen. Met de comeback-single Stretch (waarmee ook het album geopend wordt) slaagde ze begin vorig jaar in haar opzet. Funky, sexy en catchy. Iets waar Kylie Minogue best jaloers op zou kunnen zijn.

Ook vernieuwend klinkt Louise in het zomerse en dansbare Lead Me On. Een track geproduceerd door Jack Patterson van Clean Bandit die duidelijk de herkenbare sound van de groep op deze fijne track heeft neergezet. Na horen van het pakkende refrein wordt je als luisteraar meteen al ontzettend vrolijk. Bijna net zo zomers en lekker dansbaar is ook Not The Same die door inbreng van het Londen House Gospel Choir een extra fijne vibe meekrijgt. Pure pop perfectie waarvan iemand als Jess Glynne zou denken: ‘Verdorie, had ik dit maar geschreven!’

Met het catchy-klinkende Small Talk maakt Louise haar eigen variant op de sound die Eternal begin jaren 90 zo succesvol maakte. Een heerlijke throwback naar ‘toen’ die toch ook weer heel erg van nu klinkt. Hammer is trouwens ook een flashback naar het verleden want deze track doet juist weer denken aan Virtual Insanity waar Jamiroquai in 1996 een grote hit mee scoorde.

De 90’s hebben nog duidelijk de voorkeur binnen de muzieksmaak van de zangeres en gezien haar grote successen in die periode is dat natuurlijk volkomen terecht. Door de scheiding van haar echtgenoot hebben een aantal songs een persoonlijke lading gekregen. In Breaking Back Together en de ballad Wrong laat Louise zich dan ook van haar meest kwetsbare kant horen. Een mooie afwisseling tussen de gelikte popproducties waar we het eerder over hadden. Hurt is trouwens ook nog zo’n lekker popliedje die het noemen waard is. Een track die in een ideale wereld hoog in de hitlijsten zou moeten staan.

Hoewel de zangeres na al die jaren afwezigheid de rol van popartiest nog steeds goed onder de knieën heeft, merk je als luisteraar soms wel dat ze moeite heeft met het vinden van haar eigen identiteit. Het album heeft namelijk net iets te veel songs die qua sound leunen op liedjes van anderen. Haar versie van JoJo’s Wonder Woman is trouwens totaal overbodig, puur omdat Louise’s versie bijna geen millimeter verschilt met het origineel. En, wat ook gezegd moet worden: de eerste zeven tracks van het album waren ook precies de zeven voorproefjes die nog voor de release van het album online werden gezet. Het tweede gedeelte van deze plaat zou daardoor interessanter moeten zijn, maar nee. De kracht zit hem dan toch echt in de eerste zeven op de tracklist.

Zien we die paar minpuntjes door de vingers, dan is de eindconclusie dat Louise met Heavy Love toch nog een heel aangenaam popalbum heeft afgeleverd. En voor de die-hard fans is het gewoon heel fijn om de zangeres na al die jaren weer terug in de muziekscene te hebben. Had ze vorig jaar met de eerste paar uitgebrachte liedjes al de comeback van het jaar te pakken, nu maakt ze diezelfde comeback met de release van dit album helemaal compleet. Welcome back Louise!