Ludovico Einaudi – Underwater

Underwater

Waardering

7

7

7

7

9

Ludovico Einaudi is hét bewijs dat de lockdown niet alleen slechte dingen met zich meebrengt. Voor het eerst in twintig jaar brengt hij namelijk weer een solo piano-album uit. Underwater is geboren uit de isolatie van de quarantaine. Einaudi vertelt geen opgezet plan te hebben gehad voor de productie. ‘Het kwam natuurlijk. Er zat geen filter tussen mij en de piano, het voelde puur’, zegt hij over het productieproces. In Underwater zijn de verschillende emotionele perspectieven van de lockdowns zeker terug te horen, samen met een hint van natuur. ‘Het was eerst de natuur in en daarna achter de piano.’

De typische neoklassieke stijl die hem zo siert, is ook op deze plaat te horen. Einaudineemt je mee naar een andere plek. Een wereld onder water, weg van gedachten en de haast van daarboven. Hij lijkt de tijd te stoppen, terwijl hij je hypnotiseert met zijn emotionele, woordeloze nummers die toch boekdelen spreken.

Het duistere en mysterieuze Flora maakt je bewust van je boosheid. Het lijkt rustig en plechtig te blijven, tot het tempo versnelt. Dit zorgt voor een spannende opbouw. Een lied dat je kalmte kan bieden op het moment dat je even klaar bent met alle regels en restricties. De afwezigheid van strijkers is passend, de alleenheid van de piano symboliseert de isolatie. Almost June geeft je een sprankeltje van hoop terug. De single werkt therapeutische door de  lage tonen. Aan het einde word je verrast door een cadans van hoge tonen, alsof het een sterrenregen is. Almost June trekt je door een moeilijke tijd heen en verwelkomt de langere, zonnigere dagen in juni.

In Swordfish laat Einaudi je kennismaken met een andere kant van hemzelf. Met lyrics had het een popsong kunnen zijn. Het lied lijkt een soort tweestrijd met jezelf te symboliseren. Het maken van fouten en tegen dingen aanlopen. Vallen en weer opstaan. Dat wordt verbeeld door de hoge en lage tonen die elkaar afwisselen. Het refrein heeft kenmerken van Einaudi’s bekende werk: Primavera. In tegenstelling tot wat de titel impliceert, is Swordfish niet scherp maar juist zacht.

Na het onheilspellende Wind Song, brengt Atoms troost. Een kabbelende rivier neemt je emoties mee en dunt ze uit. Het duet van lage en basisnoten is gracieus. Het is jammer dat Atoms zo kort is. De rivier die je emoties vervoert, mondt vervolgens uit in de kalme oceaan van Temple High. De track die je een ‘het komt goed’-gevoel geeft.

Nobody Knows raakt een speelse kant. Een interessante melodie die je nog niet eerder hoorde in Underwater. Als een onschuldig, pasgeboren kind die begint met het ontdekken van de wereld. Staat het symbool voor het ontdekken en accepteren van het nieuwe normaal? Het is een lied dat je aan het denken zet. Het laat je naar binnen kijken: wat voel je? En niet: wat denk je?

Einaudi’s Underwater is een prachtig, betoverende productie. In alle nummers is de stroom van het water terug te horen, de golven die op en neer gaan. Ze lijken verschillende emoties die voorkomen in de lockdown te symboliseren. De lp werkt als een troost.