Al in 2008 werd deze nog jonge componiste in haar thuisland een aanstormend talent genoemd. Ze liet echter nog even op zich wachten want pas in 2014 brak de Canadese Lydia Ainsworth door met haar debuutalbum Right From Real. In de afgelopen jaren heeft ze nog meer haar eigen stijl weten te ontwikkelen, die ze nu laat horen op haar nieuwe plaat.
Het genre dat op Darling of the Afterglow naar voren komt is erg moeilijk te verwoorden. Als componiste heeft Ainsworth verschillende stijlen in haar muziek toegelaten. Met de invloed van verschillende instrumenten lijken haar ballads het ene moment folk, dan soul en later weer pop. Er is geen touw aan vast te knopen. Maar dat mag de pret niet drukken want er zitten zeker wat goede nummers tussen. The Road en Ricochet zijn bijvoorbeeld opvallende uitschieters. Op haar album maakt de componiste gebruik van veel soorten geluiden die zorgen voor een grote diversiteit in haar nummers. Soms vraag je je af of je nog steeds naar dezelfde plaat luistert.
What Is It? is een track die rustig opbouwt. Met een goede beat en de topstem die Lydia heeft zet ze hier een heel goed nummer neer. Met invloeden die af en toe wel country lijken te zijn is dit een van de meest swingende nummers op het album. Het nummer duurt dan ook veel te kort. En een andere track die iets weg heeft van What Is It? is helaas niet op de plaat te vinden.
Om nog even terug te komen op Ricochet: Ainsworth raakt wat hoge noten in dit nummer. Deze song is het meeste door de pop beïnvloed, van alle tracks op de plaat. Met een beat die wordt gevormd door een synthesizer en wat andere elektrische geluiden tussendoor is het heel erg modern. Maar met de wat meer authentieke stem van de zangeres erbij, geeft ze haar eigen draai aan Ricochet.
Verder heeft de componiste ook een wat ouder nummer gecoverd op deze nieuwe plaat, namelijk Wicked Game van Chris Isaak, een nummer uit 1989 dat werd gebruikt in de film Wild At Heart. Het nummer stond vooral bekend om zijn videoclip, waar het de MTV Music Video Award voor won.
Als laatste noemenswaardige nummer is daar Into The Blue. Hier laat de Canadese zien dat ze echt een topstem heeft. Als je niet oplet denk je ineens Jennifer Lopez te horen. Dus hoewel je je vrijwel het hele album zult afvragen waar je nu precies naar aan het luisteren bent, is Darling of the Afterglow helemaal niet slecht.
