Sinds haar debuut in 2015 en haar hitsingle Pretty Girl van het jaar daarop is singer-songwriter Margaret Lindemann, beter bekend als Maggie Lindemann, langzamerhand uitgegroeid tot één van de meest subversieve popartiesten van vandaag de dag. Zo bracht ze vroeger ‘girly’ popnummers uit, maar produceert ze tegenwoordig popmuziek met een punkrandje en is ze niet bang om haar gevoelens en mening te delen. Nadat ze jarenlang singles heeft uitgebracht, brengt ze daar nu verandering in en brengt ze haar eerste ep Paranoia uit.
In feite is Paranoia een pop-rock plaat met een angstig grungefilter er overheen. Alhoewel Lindemann behoorlijk direct en hard is gedurende haar hele ep, is het wel echt iets om van te genieten. Elk nummer bevat een groot aantal interessante muzikale, maar ook tekstuele instrumenten, die erg opvallen als je dit vergelijkt met wat de gemiddelde jongere popartiesten van nu gebruiken in hun producties. Zelf definieerde Lindemann het als volgt: ‘Mijn ep is gefocust op paranoia en alle gevoelens die daarbij horen’.
Zo praat ze in haar openingstrack Knife Under My Pillow over haar vroegere angsten en paranoia, krijst en schreeuwt ze er in GASLIGHT! (feauturing Siiickbrain) op los over het terugnemen van haar macht en laat ze in It’s Not Your Fault, verschuild onder bevredigende dreunige instrumentalen, een gevoelige versie van Maggie Lindemann zien met songteksten zoals ‘It’s not your fault/I’m better on my own’ en ‘Think I need to take some space/And I feel so suffocated’.
Terwijl haar nieuwe nummers, zoals de metal-achtige moordende knaller Scissorhands, ver af staan van de gepolijste popartiest die jaren geleden Pretty Girl produceerde, heeft Maggie Lindemann nu eindelijk het gevoel dat haar geluid voor het eerst perfect aansluit bij haar persoonlijkheid. ‘Ik zag altijd reacties voorbijkomen als: “Ik hou van haar Instagrampagina, ik hou van haar stijl, maar haar muziek komt hier niet mee overeen”, en dat maakte mij altijd gek, want zelf wist ik dat ook. Ik wilde zelf ook heel graag dat het overeenkwam. En ik heb het gevoel dat het nu wel eindelijk zo is,’ deelt Lindemann in een interview. ‘Wat je ziet, is zeker wie ik ben.’
Maggie Lindemann is uniek en anders en dat laat ze sterk blijken in dit debuut. Paranoia is te vergelijken met een ongelooflijk leuke achtbaanrit. Met pakkende instrumentalen, aanstekelijke vocalen en bijtende songteksten, is er altijd wel iets om van te genieten. Gezien alle verschillende invalshoeken die Lindemann tijdens het verloop van haar muziekcarrière heeft aangenomen en met de release van Paranoia wederom een gedaantewisseling heeft ondergaan, is het een uitstekend goede plaat geworden die muzikaal foutloos klinkt en daarom zeker ook meerdere hits bevat.
