The Beatles bestaan dit jaar 50 jaar. Dit is niemand voorbij gegaan en dus wordt er vanaf het begin van dit jaar al allerlei dingen georganiseerd om dit 50-jarige bestaan te vieren. In Lux, bioscoop in Nijmegen, werd er een optreden verzorgd van Her Majesty, die een concert gaven. En niet zomaar een concert. Zij speelden het album Abbey Road in zijn geheel en fantaseerden over een eventueel voortbestaan van de band. De band ontleent haar naam aan het laatste nummer op Abbey Road. Als groot fan van The Rolling Stones en een beetje fan van The Beatles, belooft dit een interessante avond te worden.
De heren kwamen op: het waren jonge mannen die geboren waren, toen The Beatles allang geschiedenis waren. Toch zijn alle vier de mannen groot fan van The Beatles. Het concert werd geopend met het nummer ‘Come Together’ en de stemmen van de mannen werden versterkt door het publiek, dat luid meezong met de band. Tijdens het nummer was ook nog een diavoorstelling te zien, met behoorlijk exclusieve beelden van The Beatles. De voorstelling was op een paar kaartjes na, volledig uitverkocht, en dit was te horen. Het applaus dat de mannen kregen na een gespeeld nummer was overweldigend, maar ander enthousiasme was echter niet te vinden bij het publiek. Dit is misschien ook te wijten aan het tamelijk oudere publiek dat in de zaal te vinden. Toch een doodzone, vier jonge mannen die met zulke klasse muzikale hoogstandjes uit hun instrumenten halen, en daar weinig sjoege voor krijgen.
Onder de heren was een rolverdeling. Instrumentaal gezien hadden de leden verschillende rollen op zich genomen: de bassist had de rol van McCartney en de drummer van Ringo Star, maar er was ook een rolverdeling vocaal gezien. Qua zang was de drummer namelijk Paul McCartney en de voorman deed sterk denken aan John Lennon. En daar werd je als luisteraar niet in teleurgesteld: bij het sluiten van de ogen, leek het soms of je Paul McCartney hoorde zingen. Het eerste deel van de voorstelling speelden zij het hele album Abbey Road. De muziek was lichtelijk gemoderniseerd, maar er werd niet afgeweken van de bestaande akkoorden. Hoewel de bas toch aanzienlijk meer aanwezig was dan bij de originele bezetting.
Het tweede deel van het concert liet Her Majesty een aantal solo-nummers van de uiteengevallen Beatles horen. Het bijzondere hieraan was dat de nummers gebracht werden alsof het het album ná Abbey Road was, dus het album dat The Beatles uitgebracht zouden hebben als ze niet uit elkaar waren gegaan. De solo-nummers werden in de Beatles-formatie gebracht, met hier en daar een typische Beatles-toevoeging. Er werden medleys gespeeld van bestaande nummers en Her Majesty speelde ook eigen werk, waarbij duidelijk werd dat The Beatles een grote inspiratie waren voor het eigen werk van Her Majesty.
Kwalitatief gezien zeker niet teleurstellend, maar je moet jezelf wel afvragen welke toevoeging het brengt. Ik denk dat bijna iedereen erover eens is dat The Beatles één van de beste bands ooit is. De band die ons popcultuur heeft gebracht en baanbrekende symfonieën speelde. Maar hebben we het na vijftig jaar niet een beetje gezien en gehoord? Hebben we er nog behoefte aan dat een stel jonge gozers covers van de band gaan spelen. Leuk als jeugdsentiment en bewonderenswaardig dat Her Majesty met zulke passie de muziek van The Beatles speelt. Maar een echte toevoeging geven zij hier jammer genoeg niet mee.
