Een stem om bij weg te dromen. Het lage, warme en betoverende geluid van Matt Berninger was de voorbije twee decennia een belangrijke leidraad binnen de muziek van The National. Toch vond de frontman het tijd om eens op eigen benen te staan. Met Serpentine Prison poogt hij zijn volledig eigen sound te presenteren.
Die sound lijkt aanvankelijk niet heel erg anders dan wat we gewend zijn. Berninger zonder The National zorgt tijdens de eerste tracks vooral voor een intiemere uitvoering. Er ligt meer focus op de piano en minder op de gitaar. En als de gitaar erbij gepakt wordt, is dat voornamelijk een akoestisch exemplaar. Toch zouden My Eyes Are T-Shirts, Distant Axis en One More Second zo op een album van The National kunnen staan en dat ligt niet alleen aan de stem van de zanger. Dat verandert vanaf Loved So Little. Er is weliswaar een gitaar die het lied kleurt, maar de invulling die het geeft is veel lichter dan gebruikelijk. De akoestische gitaar en de strijkinstrumenten geven het album bij vlagen een folkachtige vibe mee.
Die mondharmonica is een regelmatig terugkerend element op Serpentine Prison. Zo hoor je dat instrument ook subtiel terugkeren op Silver Springs. Een fraaie compositie, waarop Berninger steun krijgt van Gail Ann Dorsey. Dat is geen nieuwe samenwerking, want de zangeres was al veelvuldig te horen op het The National-album I Am Easy To Find van vorig jaar. Dat hoor je terug in de natuurlijke interactie tussen beiden.
De nummers mogen dan stuk voor stuk mooi zijn, toch mist er op dit album een vorm van spanning, dynamiek of urgentie. Heel vaak danst Berninger een beetje om je heen in plaats van dat hij je betovert. Terwijl dat doorgaans zijn grootste wapen als zanger is. Titeltrack en afsluiter Serpentine Prison is een goed voorbeeld van een song waarop hij warm als altijd klinkt, maar niet indringend bij je binnenkomt. De enige keer dat hem dat een nummer lang lukt, is op All For Nothing. Een mooi nummer waarin zijn eigen frustraties en onzekerheden aan bod komen. Alsof hij op zijn best is als hij kwetsbaar is. Ook op One More Second excelleert Berninger, al is het vooral tijdens deel twee dat hij op de top van zijn kunnen presteert.
Het solodebuut van Berninger levert zonder twijfel tien mooie liedjes op. Een echte meerwaarde ten opzichte van zijn bandwerk wordt Serpentine Prison alleen niet.
