Of ze nu zingt Hou Je Bek En Bef Me of Lekker Met De Meiden aan de keta gaat en intussen geen reet heeft: MEROL weet dondersgoed hoe ze keer op keer de aandacht naar zichzelf toe kan trekken. Qua teksten continu de grenzen opzoeken, lekker buiten de lijntjes kleuren en ‘zingen’ waar het op staat: het zijn de belangrijkste uitgangspunten die haar liedjes zo opvallend maken. Hoewel ze al vier jaar verrast met haar excentrieke liedjes, heeft haar eerste album best lang op zich laten wachten. Door corona kwam er een berg aan creatieve tijd voor de roodharige zangeres vrij en dat heeft het album Troostprijs opgeleverd.
Op muzikaal vlak doet MEROL niks vernieuwends. Pak disco platen van bijvoorbeeld Dua Lipa, Lady Gaga en Kylie Minogue erbij en je krijgt bijna hetzelfde te horen. Hoewel, de teksten van MEROL zijn natuurlijk compleet verstaanbaar, goudeerlijk en recht voor z’n raap. Ze windt er geen doekjes om. En daarmee verschilt ze van die grote internationale artiesten. Zo zingt ze in bendronkenlaatme: ‘Stap niet op me af/Kom niet in m’n plekje/Vraag me niet waar ik mee bezig ben/Ben lam en love m’n leven/Mijn ogen op half zeven/Ben te zat om nog te neuken.’ Duidelijk toch? Balanceren op het randje van supersexy en aantrekkelijk zijn, en dat zelf ook heel goed doorhebben: zo kijkt MEROL naar Damiano David, de zanger van rockgroep Måneskin die vorig jaar het Songfestival won. Het perfecte rolmodel voor vol, één van de lekkerste songs van het album.
En over nog meer lekkers gesproken: gemengde signalen is een heerlijk, commercieel popnummer waar seks niet een rol speelt, maar waarin MEROL meer mikt op een relatie die niet lekker loopt. In geen feestje laat de zangeres zich niet verleiden tot fomo. Ze gooit haar onzekerheid aan de kant en besluit: Er is geen feestje zonder mij! Dit alles gevangen in een mid-tempo productie die verder niet schreeuwerig overkomt, maar gewoon laidback aan je voorbijtrekt. Eigenlijk is het hetzelfde klusje dat MEROL bij Hou Je Bek En Bef Me klaarde. De titel schreeuwt, maar de muziek is juist ontspannen en daardoor best lekker. Het liedje riep destijds uiteraard veel reacties op en daar wilde de zangeres iets over schrijven. Ze laat dat horen in het liedje pastel, waarin ze zich feministisch uit laat en ze citeert wat ándere mensen tegen haar hebben gezegd naar aanleiding van die vele reacties.
Dat je op je dertigste al een eigen huis en hypotheek moet hebben of dat je met je vriend achter een kinderwagen met baby erin moet lopen: MEROL vindt dat je je niks van die verwachtingen moet aantrekken. Met het nummer laatbloeier maakt ze haar standpunt. Laat anderen lekker rennen en neem zelf genoegen met de troostprijs. Naarmate het album tegen het einde loopt, merk je dat de zangeres in haar uptempo liedjes het beste uit de verf komt. Toch weet ze je ook geboeid te houden met rustigere nummers zoals het ondeugende betekenisloos, ah joh hee joh, patronen en huilen om niets. Nee, niet per se vanwege de muziek, want het zijn daarin toch echt weer de songteksten die er met de eer vandoor gaan.
De grootste favoriet van de veertien liedjes is ik was er al. Een heerlijk retecommercieel, uptempo popnummer dat MEROL nog niet eerder heeft afgeleverd. Iets waar je als luisteraar heel lekker op los kunt gaan. Dat kun je bij gemengd douchen trouwens ook. Troostprijs is een album dat muzikaal gezien lekker toegankelijk is, maar dat qua songteksten dan weer totaal niet mainstream is. Popmuziek met een flinke dosis humor, dat pakt lang niet altijd goed uit, maar MEROL weet wél hoe ze dit moet aanpakken. En dat is haar kracht. Zeker op een geslaagd debuutalbum als dit. Ze mag tevreden zijn!
