De stempel van ‘ideale schoonzoon’ draagt Michael Bublé al jaren met zich mee. Op zijn nieuwste album Nobody But Me doet hij dan ook precies wat er van hem verwacht wordt: een mix van eigen liedjes en covers zingen waar menig hart van een gemiddelde huisvrouw sneller van gaat kloppen. Eigenlijk wordt dit trucje na al die jaren gewoonweg erg saai. Openingsnummer I Believe In You, titeltrack Nobody But Me (met een geinige gastbijdrage van rapper Black Thought) en Someday behoren tot de selectie van nieuw geschreven liedjes. De laatste van deze drie titels is overigens een duet met Meghan Trainor, die het nummer schreef samen met One Direction-lid Harry Styles.
Omdat elk nieuw geschreven liedje een sound bevat van braaf, niks aan de hand, commercieel en rijp voor de radio, vormen de drie tracks bij elkaar één geheel. Samen met de zeven covers van andere artiesten, is dat nou net datgene wat dit album zo’n dertien in een dozijn plaat maakt in het oeuvre van Bublé. Het zou toch eens leuk zijn als de zanger uit zijn comfortzone stapt en zou experimenteren met andere stijlen. Een soort cross-over album zoals collega-artiesten als Taylor Swift en Justin Bieber dat bijvoorbeeld deden. Omdat Bublé nu voor de eerste keer in zijn carrière een album deels zelf produceerde, creëert hij op Nobody But Me daarmee misschien ook wel onbewust de verkeerde verwachting.
De selectie van covers is ook dit keer weer totaal niet verrassend. Titels als My Kind Of Girl, On An Evening In Roma en I Wanna Be Around werden in een ver verleden al gedaan door jazzlegendes als Frank Sinatra, Dean Martin en Tony Bennett, maar het zijn wederom persoonlijke helden die Bublé al eerder al zingend onder de loep nam. Strijkers, blazers en de altijd loepzuivere stem van Michael zelf: het zijn grotendeels de hoofdingrediënten van zijn muziek, maar we hebben het al zo vaak gehoord. Uiteraard zal er ongetwijfeld een groot aantal muziekliefhebbers zijn die dit album met open armen zal ontvangen. Maar voor mensen die de zanger voornamelijk waarderen vanwege zijn originele liedjes, is Nobody But Me gewoonweg te minimaal. Dan maar liever dat sfeervolle kerstalbum, dat ieder jaar nog als een malle verkoopt. Goddank, nog een paar weken en we mogen die plaat eindelijk weer officieel afspelen.
