Michael Franti & Spearhead – Work Hard & Be Nice

Waardering

3

Begin jaren negentig knalde Michael Franti de hiphop scene in met zijn groep The Disposable Heroes of Hiphoprisy. Het engagement bleef hoog toen hij zijn muzikale grenzen verlegde met zijn volgende band Spearhead, hoewel de politieke statements wel meer en meer plaatsmaakten voor bekommernis met de hele mensheid, ondersteund door een fijne mix van reggae, funk en soul. Met Work Hard & Be Nice is Franti samen met Spearhead aanbeland bij zijn elfde album, nog steeds een muzikale mix van voornoemde stijlen met nog wat meer popinvloeden.

Franti is nog altijd begaan met de mensheid en wil met dit album een positieve boodschap brengen: “Ieder nummer op dit album gaat over de kracht van optimisme, om ons door onze donkerste momenten heen te helpen en zo het licht te vinden in onze liefdes, levens en voor de planeet.” Franti is alleen wel erg ver afgedwaald van de maatschappelijke betrokkenheid uit zijn  beginjaren en helaas komt dit de luisteraar niet ten goede. Het album opent met I Got You, een rustige, maar dansbare track. Muzikaal wel aardig, maar niet echt heel boeiend. Het probleem is dat dit gelijk de toon zet voor de rest van het album: muzikaal wordt het nergens echt interessant. Alle ritmes lijken linea recta uit een drumcomputer getrokken, gitaar- en baswerk ontberen iedere vorm van creativiteit, en zelfs de zang dreutelt eentonig over dit muzikaal behang. Er is op het hele album geen track te vinden waar je je bed voor uit zou komen. Het zijn allemaal poppy tracks, de een wat uptempo, de ander midtempo en natuurlijk enkele ballads. Maar echt problematisch wordt het pas als je naar de teksten gaat luisteren, deze zijn van een tenenkrommende eenvoud en niet om aan te horen. Een kleine bloemlezing:

“Right here / All my troubles disappear / Like when I’m looking in your eyes / And I can see things crystal clear, my dear” (uit: Sun And Moon)

“Like the way that I miss you the days when I’m gone / The feelings I put in my words in this song / Feels like a million miles from home / And I wish I was with you but I’m here alone” (uit: Good Shit Happens)

“I’ve been waiting for a little bit of motion / On a boat in the middle of the ocean / Sunshine and a little bit of lotion / Sun settin’ everything feels golden / My homie’s pourin’ me a potion / Good music got me wide open / Tell the DJ they’re getting a promotion / For making this party alright” (uit: All My Friends)

De titel van het album, Work Hard & Be Nice, lijkt dus wel bedoeld voor recensenten, het is namelijk flink zwoegen om je door deze muzikale middelmatigheid heen te ploegen. Matige muziek kan soms nog wel gered worden door sterke teksten, maar vooral hier laat Franti het afweten. Sommigen lukt het om met het Prisma rijmwoordenboek in de hand het Nederlandse publiek te betoveren, maar dat is Franti niet gegeven. Het gemiddelde K3 nummer is tekstueel veelzijdiger. Dus Be Nice is inderdaad een enorme opgave. Laten we toch een poging wagen: mocht je op zoek zijn naar licht tropische, feel good muzak voor in de lift of het winkelcentrum, dan kun je blindelings dit laatste album van Franti & Spearhead aanschaffen.