Sinds 2015 iedere twee jaar een album, met tussendoor nog een kerstuitstapje, je kunt moeilijk zeggen dat Michelle David het rustig aan doet. Na eerst jaren als Michelle David & The Gospel Sessions door het leven te zijn gegaan, is de begeleidingsgroep sinds 2022 herdoopt tot The True-tones. Hun nieuwste album, Brothers & Sisters, laat weer sprankelende soul horen. De inspiratie komt vooral uit het zuiden van de Verenigde Staten en is een combinatie van gospel en de rauwe soul van het STAX-label uit Memphis. Je kunt slechtere voorbeelden kiezen.
Het album opent met de titeltrack, die ook als eerste single was uitgebracht. De stem van David komt gelijk op volle kracht binnen, vergezeld van strakke blazers en een solide ritmesectie. Na deze spetterende opener volgt That Is You, gelijk ook de tweede single. De track combineert soul en een wat jazzy aanpak, zoals The Style Council dit in de jaren tachtig liet horen. Een lust voor het oor. Daarna gaat gelijk het gas erop. If You Don’t Try kent een jachtig tempo, terwijl David haar teksten bijna als spoken word uitspuwt. De blazers schitteren in dit nummer: puntig, helder, schel en absoluut het toefje slagroom op de taart. More Grace is weliswaar wat rustiger, maar kent een bijna rock-achtig loopje. De lijnen tussen southern rock, Memphis soul en gospel zijn flinterdun, zo blijkt maar weer. De invloed van de gospel komt mooi naar voren in de handclaps die het nummer dragen. In Micracles wordt een meer zonnige weg ingeslagen, vrolijk en schurend tegen de pop.
Voordat het te poppy wordt, duikt de band met Let Me Tell It weer diep in de soul van het diepe zuiden van de VS. De zang is indringend, rauw en wordt gedragen door de blazers. Telkenmale blijkt dat The True-tones, bestaande uit Paul Willemsen (gitaar, basgitaar), Onno Smit (gitaar, basgitaar) en Bas Bouma (drums), een zeer hecht musicerend clubje is. Het belang van een strak spelende band zorgde destijds ook voor de successen van labels als Stax, Fame en Motown. Het verschil is dat The True-tones enkel Michelle David bijstaan, terwijl de huisbands van de genoemde soullabels ten dienste stonden van alle artiesten.
Met Karma en Peace wordt het wat rustiger. David laat horen dat ze in ieder tempo met haar stem tot de ziel van de muziek weet door te dringen. In Peace valt de gitaar op, die de rol van ondersteuning van de blazers heeft overgenomen. Ook hier blijft de ritmesectie onverstoorbaar zijn fijne grooves produceren. Na dit intermezzo komen de blazers weer op stoom in Cold Cold World. De drums van Bouma krijgen hier ook meer ruimte en dat levert een fijne dynamiek op. De rust keert weder in Little Girl en Sweet Spirit, beide mooi gezongen en afgewogen geproduceerd. Het twaalfde en laatste nummer P.U.S.H. is een fijne uitsmijter. Nog eenmaal schittert het koperwerk, terwijl David de spanning langzaam opvoert. Een fraaie apotheose.
Brothers & Sisters is een heerlijk album. De productie is kraakhelder en het lijkt bijna of Michelle David & The True-tones live voor je neus staan te spelen. Het zal de band waarschijnlijk niet veel moeite kosten om hun studiogeluid op de bühne ten gehore te brengen. Het album is een mooie combinatie van een oud geluid in een hedendaagse uitvoering. Het laat weer horen hoe tijdloos goede muziek kan zijn. Een kleine driekwartier soul van de bovenste plank. Concertzalen mogen zich in hun handen wrijven als Michelle David & The True-tones hun opwachting komen maken. Dit belooft een fijne zomer te worden.
