Bij Mitski is geen plaat hetzelfde. Na de sterke indiepopplaat Puberty 2 uit 2016, haar vierde productie destijds, was Be The Cowboy meer een ‘mixed bag’ van popstijlen, Lauren Hell een synthpopproductie, en is het net verschenen The Land Is Inhospitable and So Are We een intiemere, kleinere folkpopplaat, met zelfs wat country invloeden. Hoewel, kleiner? Het album is opgenomen met een orkest live in de studio. Het is een introspectieve plaat geworden met flink wat kijkjes in de ziel van de bijn 33 jarige Japans-Amerikaanse artiest. Gevoelens en onderwerpen als onzekerheid, eenzaamheid en donkere gedachten passeren de revue.
Opener Bug Like An Angel begint met akoestische gitaar en rustige zang. Maar dan word je opgeschrikt door een koor dat klinkt alsof het een spontane flashmob betreft. Mitski zingt dat ‘sometimes a drink feels like family’ en het koor valt in met een volumineus ‘FA-MI-LYYY’. Het heeft iets komisch en staat in schril contrast met de serieuze teksten over het alcoholgebruik van de zangeres dat hier opgebiecht wordt. Het verder liefelijk gezongen nummer meandert lekker neuriënd naar het eind. We zijn van start.
Op het nummer Heaven klinkt Mitski helderder en, excuses voor de woordspeling, hemelser dan ooit. Dat is dan ook meteen dé grootste winst van de nieuwe plaat, namelijk de zang. Op eerder werk ging haar stem af en toe tegenstaan, maar op The Land Is Inhospitable and So Are We klinkt Mitski beter dan ooit.
The Deal (met de duivel?) is een ontregelend nummer. Na een rustig gezongen opening begint halverwege een verontrustende viool en wordt de boel met drums opgezweept tot een luide kakofonie. Het nummer gaat naadloos over in het korte psychedelische When Memories Snow, dat doet denken aan A day in the life van The Beatles vanwege het aanzwellende orkest met koper en strijkers.
Een hoogtepunt van de plaat is de met slechts piano en steelguitar begeleide oorwurm My Love All Mine (‘Nothing in the world belongs to me, But my love, mine, all mine, all mine’) dat veel langer had mogen duren dan slechts twee minuten.
Vakgenoot Spelling gebruikte op The Turning Wheel een orkest om haar productie meer grootsheid te geven, terwijl Mitski er meer emotionele diepgang mee toevoegt.
Maar uitgerekend in afsluiter I Love Me After You kiest ze slechts voor drums en gitaar om alsnog een teken van hoop en liefde te geven (How I love me after you, King of all the land, I’m king of all the land). Alsof ze een link wil leggen met vroegere tijden toen het leven nog niet zo op haar drukte.
Inhospitable kan zowel ongastvrij betekenen als slaan op ruig, onbegaanbaar landschap. Gezien de teksten is met name de tweede betekenis een passende metafoor voor de plaat. Dit is dan ook een album om geconcentreerd te luisteren, bij voorkeur op een wat hoger volume, om zo de verschillende muzikale lagen het beste te kunnen waarnemen en te ondergaan. Dan komt de schoonheid van The Land Is Inhospitable het beste tot zijn recht.
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
