45 jaar geleden zou Neil Young dit album uitbrengen, maar Homegrown moest in 1975 weer terug op de plank. De Canadees vond het te pijnlijk om uit te brengen, hij had het namelijk geschreven toen zijn huwelijk met actrice Carrie Snodgress afliep. Nu Neil Young er eindelijk klaar voor is, hebben zijn fans hun oren gespitst. Was de plaat het wachten waard?
Dit decennialang verwachte album zorgt voor veel nieuw en ongelooflijk materiaal. Zeven van de twaalf liedjes zijn nog nooit eerder uitgebracht. Het openingsnummer, Seperate Ways, is onbekend, maar laat Young op zijn best horen. Hij zingt over een koppel dat hun eigen levens gaat leiden, op zoek naar betere dagen. De mondharmonica voegt een sprankeltje hoop toe waar hij bij de volgende twee tracks op door gaat. In Try zingt Young dat het wachten voorbij is, wat toepasselijk is voor deze plaat. In het korte nummer Mexico gaat Young verder op dit verdrietige, maar openhartige geluid. In deze track richt Young zich op zijn zoon. Het stille einde van dit nummer, na de tekst: ‘Papa is veel op reis’, is een ontroerend moment waar misschien zelfs spijt te horen is.
Het eerste deel van deze plaat is van dezelfde kwaliteit die iedereen gewend is van Harvest. De titeltrack neemt even afstand van het liefdesverdriet en keert terug naar zijn roots. Young probeert de betekenis van dit lied niet te verbloemen. Zingend over een goede oogst huisgeteelde wiet klinkt er in dit lied minder gitaar op de achtergrond dan in de versie van American Stars ’n Bars in 1977. Deze sing-along, waarbij fans in gedachten Young op een ranch zien struinen, is bij velen al lang een favoriet.
Dit album heeft veel korte nummers, waardoor We Don’t Smoke It No More een uitschieter is. Samen met Florida is dit een van de mindere tracks, maar het zijn alsnog waardevolle schakels die niet op deze plaat kunnen ontbreken. Vacancy heeft door het hogere tempo iets weg van een rockriff. Young staat met zijn zang minder centraal om ruimte te geven aan de elektrische gitaar. Dit nummer zou in 1975 zeker een hit geweest zijn, het ligt in lijn met zijn album Comes A Time. Het is haast een straf dat deze plaat zolang is blijven liggen, maar ook nu zal het refrein blijven hangen.
Een plaat uit de golden years. Het maakte iedereen razend benieuwd, en terecht. Met Homegrown geeft Young een kijkje in zijn ziel. Het is haast onbegrijpelijk dat deze plaat bijna een halve eeuw stof heeft liggen verzamelen, maar op zijn 74ste vond Young dat de tijd rijp was. 45 jaar lang heeft iedereen moeten wachten op dit indrukwekkende album, maar het was het meer dan waard.
