Het is allang niet meer verrassend dat boy- en girlbands uit elkaar vallen, omdat de leden ineens besluiten om als soloartiest door het leven te gaan. Soms pakt dat goed uit (lees: Beyoncé) en soms loopt dat iets minder succesvol (lees: poor Michelle Williams van Destiny’s Child). Nu is één van ‘s werelds populairste bands aan de beurt: One Direction. Officieel zijn ze nog niet uit elkaar, maar de uitmelkerij van de boys is al volop bezig. ZAYN verliet al vroegtijdig de groep om met zijn eigen R&B-sound de wereld te veroveren. Ook Harry Styles scoorde dit jaar nog platinum met zijn schattige soort-van-rock-album. En terwijl Louis Tomlinson en Liam Payne aardige top40-hitjes produceren, is het ook tijd voor Niall Horan om solo de wijde wereld in te trekken.
In september vorig tekende Niall, het blonde lievelingetje van One Direction, een record deal bij Capital Records. Niet de minste platenmaatschappij; Capital Records heeft onder andere Coldplay en Katy Perry onder hun hoede. Al snel kwam Niall met zijn eerste solotrack: This Town. Het schattige singersongwriter-nummer behaalde in meer dan tien landen de top 20. This Town was volgens Niall alleen nog maar een voorproefje van “meer”.
“Meer” bleek uiteindelijk het album van de 24-jarige zanger te zijn dat vorige week is uitgekomen. Flicker heet het. Voor de plaat kreeg Niall hulp van schrijvers die meewerkten aan meesterwerken van Adele en Kings Of Leon. Kunnen we Flicker daarmee ook een meesterwerk gaan noemen?
Als het aan de eerste officiële single van het album ligt in ieder geval niet. Het nummer Slow Hands klinkt na een keer luisteren wel aardig. Wanneer je echter op de details van de track gaat letten, irriteer je je mateloos. De matige tekst, een Ed Sheeran-achtige-sound (maar slechter) en het haperende gezang van Niall laten het hart van de die hard One Direction-fans nog niet eens sneller slaan.
Op Too Much To Ask gaat het tieneridool iets dieper. Ietsjes maar. De tekst zit goed in elkaar, maar het komt op de een of andere manier niet binnen. Waarschijnlijk komt het door het feit dat het nummer klinkt als een ultiem singersongwriter-nummer dat hot was in 2005.
Voor Fire Away, track #9 van het album, geldt hetzelfde. Eigenlijk voor alle nummers op Flicker. Niall heeft een fijne stem, maar de track is niet spannend en blijft ook niet hangen.
Het is pijnlijk om te zeggen – want Niall heeft met zijn goede stem en guitig gezichtje een ontzettende gunfactor – maar Flicker is saai. Geen enkel nummer blijft hangen, heeft een wow-factor of gaat diep genoeg. Jammer Niall, volgende keer beter!
