Gothic metal bij het programma de Beste Zangers. Dat werd het niet helemaal, want uiteindelijk zong Floor Jansen afgelopen jaar gewone popnummers in het populaire programma. Het was een goede impuls voor haar populariteit en daarbij ook de aandacht voor Nightwish. Dan moet het eerste album na dat programma wel een voltreffer zijn, zeker bij zo’n specifiek genre. En dat maakt dat er best wat druk ligt op HUMAN. :II: NATURE..
En dat terwijl HUMAN. :II: NATURE. als album alweer een heel apart verhaal is. De Finnen – want ondanks een Nederlandse zangeres, blijven ze dat natuurlijk – brengen zowel letterlijk (twee cd’s) als thematisch twee delen tegelijkertijd uit. Deel een gaat heel erg over de emoties en kenmerken van de mens. Vaak zijn het odes aan de mens, zoals How’s The Heart? dat gaat over het empathisch vermogen van de mens. Dit terwijl in het tweede deel er vooral de focus ligt op het thema natuur en orkestrale muziek. Echt volledig orkestrale nummers had de groep immers nog niet gemaakt, zo concludeerden ze onlangs tot hun eigen verbazing.
Dat betekent echter niet dat je tot de tweede helft hoeft te wachten om invloeden daarvan tot je te laten dringen. Want haast continu wordt er groots uitgepakt met met strijkers gevulde metal. Waaronder op Shoemaker, waar Jansen haar indrukwekkende operakwaliteiten voor het eerst tentoonspreidt. De zangeres showt haar x-factor. Des te ongeloofwaadiger is het dat Nightwish de song erna, Harvest, ervoor kiest om Jansen te degraderen tot achtergrondzangeres. De hoofdrol op de folky song is voor Troy Donockley en die kan best aardig zingen, maar het steekt flets af zo vlak na een topprestatie van Jansen. De folkinvloeden hoor je sporadisch terug op How’s The Heart?, maar ze zitten daar meer verweven in de muziek, iets dat Nightwish meer past.
Want uiteindelijk floreert Nightwish toch vooral als Jansen excelleert, iets dat ze gelukkig veelvuldig doet. Naast Shoemaker is ook Tribal een track waarop ze haar beste kant laat horen, ondanks dat ze niet eens heel veel zingtijd krijgt. Dat komt vooral door de ruimte die er is gemaakt om metal met de geluiden, ritmes en gehum van inheemse stammen te vervloeien. Een verrassende en toffe combinatie en het beste dat het eerste deel van HUMAN. :II: NATURE. te bieden heeft.
In de natuur blijkt de ruimte voor elektronisch geluid er niet. De tracks – die allemaal met All the Works of Nature Which Adorn the World beginnen – bestaan zoals aangekondigd volledig uit instrumenten die je in een goed gevuld orkest ook terugvindt en koor- en operagezang. Af en toe met zware diepbeukende drums, maar vaak ook als geheel een klassieke vorm. De muziek op The Green is zelfs zo filmisch dat als je je ogen sluit je de fraaie natuurbeelden als vanzelf voorbij ziet zweven. Het meest interessante werk is Moors, waarop Schotse en Keltische invloeden worden afgewisseld met dreigend gedonder om naar het einde toe samen te komen. Muziek die zich perfect had geleend voor de eerste twee seizoenen van de tv-serie Outlander. Alleen op afsluiter Ad Astra komt Jansen echt aan bod, als verteller en als zangeres.
Hoewel fraai, kan je je afvragen of deze twee delen niet beter geheel afzonderlijk uitgebracht hadden kunnen worden. De titel HUMAN. :II: NATURE. straalt weliswaar die tweestrijd al uit, maar toch is het qua muziek zo uiteen gelopen, dat het maken van twee platen makkelijk had gekund. Uitstekende platen, want laat er geen misverstand over bestaan, zowel de mens als de natuur staat bij Nightwish voor geweldige muziek. Of het een handreiking zal zijn naar de nieuwste fans van Floor Jansen? Waarschijnlijk niet. En misschien moet je ergens ook maar zeggen: gelukkig niet. Nightwish is lekker zichzelf gebleven.
