Wanneer je meer dan drie jaar aan je debuutalbum werkt, liggen de verwachtingen al snel vrij hoog. Maar wanneer je je eigen album ophemelt als ‘het beste Nederlandstalige indiepopalbum ooit’, leg je de lat nog een flink stuk hoger. Toch is dat exact hoe NONCHELANGE deze week zijn debuutalbum Muziek voor de Luisteraar de wereld inslingert en daarmee ongestoord zijn plekje in het Nederlandse poplandschap verovert.
Maar liefst zeven van de negen tracks op het album zijn sinds 2020 als single uitgekomen. Desondanks vormen deze samen met de nieuwe nummers een algeheel mooi, samenhangend album. Bij vrijwel elk nummer voelt het alsof deze thuishoort op Muziek voor de Luisteraar. Een filler is niet aanwezig en de nummers zijn allemaal pakkend genoeg om lekker weg te luisteren.
Voor de plaat is de hulp van de Belgisch muzikant Jasper Maekelberg (Warhaus, Balthazar) ingeschakeld, die voor een groot deel verantwoordelijk is voor de strakke productie. Geluidstechnisch valt er vrij weinig op aan te merken. Warme drums, zwevende synthesizers en fijne baslijntjes passen perfect in de mix, waardoor de vocalen goed tot zijn recht komen.
Wat betreft de thematiek komen op Muziek voor de Luisteraar veel van dezelfde onderwerpen voorbij. Zo spelen gevoel, de twijfels die daarbij komen kijken en de zoektocht naar geluk een grote rol op het album. Gelukkig verveelt het niet. De teksten missen soms weliswaar wat diepgang, maar zijn ook weer voorzien van een gezonde dosis humor en luchtigheid om dit recht te trekken. Daarnaast druipt het karakter van NONCHELANGE goed door het album heen, teksten worden overtuigend bezorgd met geinige woordspelingen en elk nummer heeft wel iets unieks, waardoor het individueel ook sterk staat. Zo wordt er op het klimaatnummer Samensmelten een grimmig doemscenario gezongen door een kinderkoor en bevat Iedereen Is Lelijk (als je maar lang genoeg kijkt) een cynische, maar toch positieve boodschap. De Rem is met het lekkere gitaarrifje à la Mac DeMarco een uitstekende openingstrack en het refrein van Op Zoek Naar Gevoel reserveert al snel een plekje in je hersenen, om daar vervolgens nog wel even rond te spoken.
Muziek voor de luisteraar is een frisse en heilzame luisterervaring. Het album duurt net wat korter dan dertig minuten, maar bevat genoeg catchy elementen om de luisteraar alweer snel terug te laten komen. Of het “het beste indiepopalbum ooit” is, daar valt over te twisten. Maar een beetje arrogantie is in het geval van NONCHELANGE absoluut op zijn plek als je met een uitstekend debuutalbum als deze op de proppen komt.
